قرينه گرايي آنتوني فلو برمبناي برهان نظم؛ رويكردي روش شناختي در مواجهه با الحاد علمي

الحاد علمي رويكردي است كه سعي دارد با تكيه بر گزاره هاي علمي و اكتفا به علل مادي، پديده هاي طبيعي را تبيين كند. از اين رو امر فرامادي در اين نگره تبييني امري زائد محسوب مي شود. آنتوني فلو در مواجهه با الحاد علمي مدعي است مي توان تبييني ارائه كرد كه اشكالات و پيامدهاي تبيين علميِ صرف را نداشته باشد. در اين نوشتار به اين پرسش پاسخ داده مي شود كه آيا تبيين فلو از نظم وارگي هستي مي تواند در تقابل با تبيين هاي صرفاً علميِ خداناباوران در مقام «بهترين تبيين»، مقدم شود؟ نويسندگان در اين مقاله بر آنند به روش تحليلي مواجهه آنتوني فلو با الحاد علمي را به صورت منظومه ي داراي انسجام به تصوير بكشند و بخشي از نظرات او را بسط دهند. از تأمل در آخرين اثر فلو و مرور مصاحبه ها و مناظرات و تحليل نظراتش مي توان دريافت او با نشان دادن محدوديت هاي تبيين علمي در كنار اثبات طرحمندي طبيعت، با ارائه شواهد علمي و بيان ضرورتِ تبيينِ فراپايه به همراه ارائه تقريري نوين از برهان نظم، مواجهه اي روشمند و نسبتاً قابل دفاع با الحاد علمي دارد. از نگاه فلو اگرچه مجموع ادله و قرائن، برهاني قياسي را شكل نمي دهد اما به يك استقرايِ احتمالاتيِ معتبر منجر خواهد شد كه بر اساس آن مي توان بهترين تبيينِ محتمل را وجود مبدائي حكيم، هوشمند، خودبنياد و غيرمادي دانست.