شناسايي مولفه هاي اثر گذار بر عدم تحقق توسعه اقتصادي در جمهوري اسلامي ايران

هدف پژوهش حاضر شناسايي عوامل و مولفه‌هاي اثرگذار بر عدم تحقق توسعه در دوره پس از انقلاب اسلامي است. پژوهش به لحاظ هدف توسعه اي و از لحاظ ماهيت توصيفي و از لحاظ روش كيفي است. جامعه آماري را نخبگان و متخصصان حوزه هاي اقتصاد، جامعه شناسي اقتصاد و توسعه و همچنين دست اندركاران امر توسعه اقتصادي كشور تشكيل دادند. بر اساس روش نمونه گيري هدفمند مصاحبه با 15 نفر از جامعه آماري انجام گرفت. براي تجزيه ‌و تحليل داده‌هاي به‌دست‌آمده از مصاحبه‌ها، از روش تحليل مضمون استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش بيانگر آن است كه از ديدگاه مصاحبه‌شوندگان، عدم جذب سرمايه،هاي خارجي، فرار سرمايه، فرار مغزها، عدم اجماع و وفاق ملي در مورد توسعه، تاكيد بر ايدئولوژي‌گرايي به جاي ملي‌گرايي، وجود حاكميت رانتي، عدم توجه به آزادي‌هاي سياسي به عنوان مهمترين عوامل و مولفه‌هاي اثرگذار بر عدم دستيابي به سطح مطلوبي از توليد و رفاه در دوره پس از انقلاب اسلامي به شمار مي‌آيند. علاوه براين، از ديدگاه متخصصان، حجم بالاي نقدينگي، افزايش نرخ ارز، عدم ثبات سياست‌هاي پولي، بالابودن نرخ بهره، ورشكستگي بانكها به عنوان تبعات سياست‌هاي پولي و قيمتي اشتباه در طي ساليان اخير و اثرات آن بر رشد اقتصادي به شمار مي‌آيند. همچنين، بر اساس نتايج بدست‌آمده، دخالت‌هاي غيركارشناسي دولت در موضوع ارز، اصرار بر قيمت‌گذاري دستوري از سوي دولت، عدم وجود نظام واقعي تقسيم وظايف در ساختار دولت، نظام مالياتي ناعادلانه، حجم دولت، مخارج بالاي دولت، فساد به عنوان مهمترين دلايل تاثيرات منفي دولت در عرصه عدم توسعه اقتصادي به شمار مي‌آيند.