مقايسه ادراك پرستاران و تكنسين هاي اتاق عمل از مراقبت هاي بيهوده: يك مطالعه مقطعي

زمينه. امروزه، روند رو به رشد مراقبت هاي بيهوده منجر به بروز پيامدهاي منفي در بيماران، كاركنان و سازمان شده است. كاركناني كه به صورت طولاني مدت به مراقبت از بيماران در مراحل پاياني زندگي مي پردازند توجه كافي به درد بيماران نداشته و كيفيت خدمات مراقبتي آن ها كاهش مي يابد. لذا مطالعه ي حاضر با هدف بررسي سطح درك پرستاران و تكنسين هاي اتاق عمل از مراقبت بيهوده در بيمارستان هاي منتخب استان همدان انجام شد. روش كار. پژوهش حاضر يك مطالعه توصيفي- مقطعي مي باشد كه بر روي 200 نفر از كاركنان مراقبت هاي درماني (114 پرستار و 86 تكنسين اتاق عمل) با روش نمونه گيري در دسترس انجام شد. ابزار جمع آوري داده ها شامل پرسشنامه دو بخشي اطلاعات دموگرافيك و درك مراقبت بيهوده طراحي شده براساس پرسشنامه ديسترس اخلاقي كورلي بود كه به صورت حضوري و الكترونيكي توزيع گرديد. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS- 26 از طريق آمار توصيفي (فراواني، ميانگين، انحراف معيار) و آمار تحليلي (تي مستقل و آناليز واريانس) انجام شد. يافته ها: ميانگين نمره درك مراقبت بيهوده پرستاران در مقايسه با تكنسين هاي اتاق عمل به ميزان (6/18±16/53) اختلاف معناداري داشته و در سطح بالاتري قرار داشت. همچنين درك پرستاران از مراقبت هاي بيهوده در هر دو بعد شدت (13/72±66/71) و تكرار (13/72±60/03) در سطح بالا و درك تكنسين هاي اتاق عمل در هر دو بعد شدت (18/90±50/19) و تكرار (18/8±52/43) در سطح متوسطي قرار داشت. نتيجه گيري. پرستاران در مقايسه با تكنسين هاي اتاق عمل درك نسبتا بالايي از مراقبت هاي بيهوده دارند. احتمالا به دليل مواجه طولاني و مكرر با بيماران مشرف به مرگ و ارتباط مستقيم با خانواده و بستگان بيماران چنين شرايطي را متحمل مي شوند. در اين راستا در كشور ايران تدوين دستورالعمل هايي كه چارچوب استانداردي براي محدوده مراقبت بيهوده براي كاركنان خدمات درماني مشخص كند، يك نياز اساسي مي باشد.