تبيين تجارب خدمات طرح تحول نظام سلامت در حوزه بهداشت، در جنوب شرق ايران: يك مطالعه كيفي

زمينه. تحول در بخش بهداشت ايران براساس برنامه طرح تحول نظام سلامت از سال ۱۳۹۳ اجرا گرديد، مطالعه حاضر به منظور بررسي اثرات اين طرح انجام شد. روش كار. اين پژوهش مقطعي، به صورت كيفي با هدف كاربردي بر روي 27 نفر از مشاركت كنندگان در سال 1399 انجام شد. ابزار گردآوري داده ها، راهنماي مصاحبه نيمه ساختاريافته بود. پس از تصويب طرح در كميته اخلاق دانشگاه پژوهشگران به محل كار كاركنان مراجعه مي كردند و از آنها مصاحبه انجام مي گرفت. جهت خدمت گيرندگان پژوهشگر به مراكز خدمات جامع سلامت مراجعه و مصاحبه را انجام مي داد. تمام مصاحبه ها ضبط و روزانه بر روي كاغذ پياده سازي مي شد. در نهايت و به روش تحليل محتوا، كدگذاري انجام گرفت. يافته ها. پس از تحليل مصاحبه ها تعداد 10 طبقه فرعي و 5 طبقه اصلي (ارايه خدمات، منابع انساني، زيرساخت ها، آموزش، دريافت كنندگان خدمت) استخراج گرديد. نتيجه گيري. آموزش مناسب، كيفيت خدمات، حمايت مالي، نيروي انساني ماندگار و متخصص، به عنوان عواملي راهگشا جهت رفع چالش هاي موجود در طرح تحول سلامت مي باشد. از سوي ديگر با توجه به اينكه يكي از ابزارهاي نظام سلامت براي تحقق طرح تحول سلامت نيروي انساني است، لذا توانايي و انعطاف پذيري پرسنل نقش مهمي را در سرعت ارايه خدمات و كيفيت خدمات ايفا مي كنند، همچنين به كارگيري نيروهاي متخصص و آموزش آنها وجود عدالت در پرداختي آنها و توجه به متخصصين مديريت در تصميم سازي و سياستگذاري باعث بهبود عملكرد نظام سلامت مي شود.