تحليل ژئوپليتيكي از بيكاري فارغ‎التحصيلان دانشگاهي در استان كرمانشاه

در جامعه امروزي ايران مي‎توان خطرات بالقوه اي همچون بحران كم آبي، بحران ريزگردها، پيامدهاي فضاي مجازي و بسياري مسائل ديگر را شناسايي كرد. يكي از اين موضوعات در كشور ايران كه هرلحظه بروز بيشتري مي يابد، موضوع فارغ التحصيلان بيكار دانشگاهي است. فارغ التحصيل دانشگاهي بيكار به‌عنوان قشري آگاه به شرايط و گاه نااميد، اين پتانسيل را دارد كه به دامان جريانات سياسي يا مذهبي افتاده، خودتخريبي كند و حتي به جريان سازي سياسي دست بزند، زيرا امروزه فارغ التحصيل دانشگاهي بيكار به‌منزله يك طبقه خود را مطرح كرده است. اين مسئله را به‌هيچ‌وجه نمي توان به منطقة خاصي محدود نمود، زيرا امروزه به پهناي كشور گسترش يافته است، امّا پاره‎اي از استان ها با درصد بالاتري اين موضوع را تجربه مي نمايند كه يكي از مهم ترين آن‌ها، استان كرمانشاه است. پژوهش حاضر در پي آن است كه مسئله فارغ التحصيلان دانشگاهي بيكار استان كرمانشاه را براساس رويكرد ژئوپليتيك انتقادي بررسي كند. در راستاي شرح اين مسئله، از دو روش كمي و كيفي در كنار يكديگر بهره برده شده تا مشخّص نمايد طبقه بيكار فار ‎التحصيل دانشگاهي تا چه اندازه مي تواند عامل تهديدزايي در يك استان مرزي قلمداد شود. به همين سبب در روش كيفي با استفاده از فن مصاحبه و در روش كمي با استفاده از ابزار پرسش‎نامه‌، اين موضوع بررسي شد. با ده نفر از متخصصان حوزه بيكاري در استان كرمانشاه مصاحبه گرديد و همچنين پرسش‎نامه‌‎اي ميان 406 نفر از فارغ التحصيلان بيكار در سطح استان توزيع و براساس چارچوب مفهومي «حفره هاي دولت» از ريچارد موير تحليل شد. يافته هاي پژوهش نشان از آن دارد كه در اقليت هاي مذهبي، قومي و مقاطع تحصيلي كارشناسي ارشد و دكتري، مؤلّفه هايي همچون تضعيف هويت ملّي، تضعيف اعتماد نهادي، احساس تبعيض يا تضعيف حس تعلق شهروندي، نمود بيشتري دارد كه همين مسئله مي تواند در آينده بستر تهديدسازي را براي اين موضوع فراهم نمايد.