پژوهشي كيفي در موانع توسعه‌نيافتگي اقتصادي استان كرمانشاه

هدف پژوهش، بررسي موانع توسعه‌نيافتگي اقتصادي كرمانشاه از ديدگاه مردم بوده است. براي اين منظور از پيمايش و مصاحبه با 784 سرپرست خانوار استفاده شده است. پاسخگويان، در پاسخ هاي خود به 100 مفهوم به‌عنوان موانع توسعه اقتصادي اشاره كرده اند كه درنهايت در سه دسته كلي، اقتصادي (40 مفهوم)، اجتماعي – فرهنگي (33 مفهوم) و سياسي و مديريتي (27 مفهوم) گنجانده شده اند. نزديك به 70 درصد از پاسخگويان موانع توسعه‌نيافتگي اقتصادي استان كرمانشاه را، در طيف دولتي - غير دولتي و 80 درصد نيز آن‌ها را در پيوستار جمعي- فردي تصور كرده اند. بيكاري، فقر اقتصادي، فقدان كارخانه (مقولات اقتصادي)، مديريت ضعيف و بي ‎توجّهي مسئولين (مقولات سياسي) و اعتياد (مقوله اي اجتماعي) متغيّرهايي هستند كه به‌مثابه مانع توسعه اقتصادي استان بيشترين تكرار (بيش از 50 بار) را داشته اند. پاسخگويان در همه شهرستان ها، عامل اقتصادي را بيش از عوامل سياسي و اجتماعي- فرهنگي به‌عنوان مانع توسعه اقتصادي قلمداد كرده اند و اين نسبت در شهرستان سرپل ذهاب بيش از بقيه شهرستان ها بوده است. در شهرستان جوانرود پاسخگويان بيش از بقيه شهرستان ها، عامل اجتماعي را به‌عنوان اولويت مانع توسعه اقتصادي ذكر كرده و پاسخگويان شهرستان پاوه بيشتر از بقيه شهرستان ها، عامل سياسي را به‌عنوان اولويت اول عنوان كرده اند. آراي پاسخگويان برحسب شهرستان، وضع فعاليت، وضع شغلي، تحصيلات و محل سكونت (روستايي- شهري) متفاوت بوده است؛ از اين رو، به نظر مي رسد لازم است كه اين تفاوت در توصيف و تحليل واقعيت توسعه‌نيافتگي اقتصادي مطمح نظر قرار گيرد.