بررسي اثربخشي «آموزش مهارت خودآگاهي» و «آموزش مديريت خشم» بر كيفيت زندگي مادران داراي كودك كار ساكن در شهر قم

مقدمه: كيفيت زندگي مجموعه اي از رفاه جسماني، رواني و اجتماعي كه به وسيله شخص يا گروهي از افراد درك مي شود، مي باشد. هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش مهارت خودآگاهي و آموزش مديريت خشم بر كيفيت زندگي مادران داراي كودك كار ساكن در شهر قم مي باشد.  روش كار‌: روش پژوهش حاضر نيمه تجربي، با استفاده از طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه مادران داراي كودك كار شهر قم در سال 1400 بود. نمونه‌گيري،  به روش غيرتصادفي و در دسترس بود؛ به اين ترتيب كه 90 تن از روي پرونده هاي مادران تحت پوشش كودكان كار و خيابان در مركز مهرپرور در شهر قم، انتخاب شدند. سپس به صورت تصادفي به روش قرعه كشي در 3 گروه (2 گروه مداخله و يك گروه كنترل: هر گروه 30 تن) تقسيم بندي شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل اطلاعات جمعيت شناختي و پرسشنامه كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني نسخه كوتاه (World Health Organization Quality of Life Brief Version (WHOQOL BREF بود. روايي مقياس سنجيده نشد و به پژوهش هاي پيشين اكتفا شد و پايايي به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ سنجيده شد. آموزش مهارت خودآگاهي و آموزش مديريت خشم طي 6 جلسه 90 دقيقه‌اي (به صورت هر هفته يك جلسه)، براي گروه هاي مداخله (مادران) اجرا گرديد. داده ها در نرم افزار آماري اس پس اس اس نسخه 20 تحليل گرديد. يافته‌ها: آموزش مهارت خودآگاهي و آموزش مديريت خشم بر كيفيت زندگي مادران داراي كودك كار شهر قم موثر بوده است. باتوجه به نمره ميانگين آزمودني ها در مراحل پيش آزمون و پس آزمون مشخص شد كه آموزش مهارت خود آگاهي نسبت به آموزش مهارت كنترل خشم موثرتر بوده است.   نتيجه‌گيري: آموزش مهارت خودآگاهي و آموزش مديريت خشم بر كيفيت زندگي مادران داراي كودك كار شهر قم معنادار بود. لذا، پيشنهاد مي شود روانشناسان و مشاوران جهت مهارت خودآگاهي و كنترل خشم از هر 2 روش بهره گيرند.