روابط ساختاري بين دينداري و سلامت اجتماعي در زنان سرپرست خانوار: نقش ميانجيگر حمايت اجتماعي خانواده

مقدمه: سلامت اجتماعي زنان سرپرست خانوار از عوامل نظير دينداري و حمايت اجتماعي خانواده تأثير مي پذيرد كه حمايت اجتماعي خانواده خود تحت تأثير دينداري قرار دارد. هدف پژوهش حاضر تعيين روابط ساختاري بين دينداري و سلامت اجتماعي در زنان سرپرست خانوار با ميانجيگري حمايت اجتماعي خانواده بود. روش كار: روش پژوهش توصيفي- همبستگي مي باشد. جامعه آماري شامل تمام زنان سرپرست خانوار شهر رشت در سال 1398 بود. از ميان آن ها 358 تن به روش نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه جمعيت شناختي،   پرسشنامه دينداري (Religiosity Questionnaire)، پرسشنامه سلامت اجتماعي (Social Well-being Questionnaire)، و پرسشنامه حمايت اجتماعي خانواده (Family Social Support Questionnaire) استفاده شد. روايي ابزارها با استفاده از روايي محتوا به روش كيفي و پايايي به روش همساني دروني با محاسبه ضريب آلفا كرونباخ اندازه گيري شد. تحليل داده هاي جمع اوري شده در نرم افزارهاي اس پي اس اس- 24 و آموس- 24 انجام شد. يافته ها: ضريب مسير كل بين دينداري و حمايت اجتماعي خانواده (β=0/266, P 0/01) و ضريب مسير كل بين حمايت اجتماعي خانواده و سلامت اجتماعي ((β=0/792, P 0/01) مثبت و در سطح 0.01 معنادار بود. ضريب مسير غيرمستقيم بين دينداري و سلامت اجتماعي مثبت با ميانجيگري حمايت اجتماعي خانواده در سطح 0.01 معنادار بود (β=0/131, P 0/01). نتيجه گيري: حمايت اجتماعي خانواده همبستگي بين دينداري و سلامت اجتماعي را در بين زنان سرپرست خانوار ميانجيگري مي كند. جهت توانمندسازي و ارتقاي سلامت روان زنان سرپرست خانوار برگزاري كارگاه هاي آموزشي تحت عنوان دينداري و ارائه حمايت اجتماعي خانواده به اين زنان پيشنهاد مي شود.