شايستگي معناسازي صنعت ‏محور دانشجويان مهندسي - رويكرد تلفيقي

هدف اصلي اين پژوهش، بررسي شايستگي‏هاي معناسازي صنعت‏محور دانشجويان مهندسي است. اين پژوهش كيفي با استفاده از روش هفت‏مرحله‏اي ساندلوسكي و باروسو انجام شده است. گروه فراتركيب متشكل از سه نفر متخصص برنامه‏ريزي درسي و يك نفر متخصص در روش پژوهش فراتركيب بود. 107 منبع پژوهشي مرتبط، مبناي تحليل قرار گرفت كه نتيجه آن استخراج 11 مضمون مسئله‏يابي، موضوع‏يابي، انتخاب موضوع با هدف يافتن راه‏حل‏هاي جديد، تحليل نيازهاي اطلاعاتي، طراحي و تدوين ساختار جستجوي اطلاعات، اجراي فرايند جستجوي اطلاعات، ارزيابي فرايند جستجوي اطلاعات، تدوين ساختار حل مسئله بر اساس اطلاعات نهايي، اجراي حل مسئله، پيامدهاي حل مسئله، تصميم‏گيري نهايي در خصوص ساختار حل مسئله است. اعتبار داده‏ها با استفاده از فنون اعتبارپذيري، انتقال‏پذيري و همسوسازي داده‏ها و اعتمادپذيري به داده‏ها نيز با هدايت دقيق جريان جمع‏آوري اطلاعات و همسوسازي پژوهشگران تأييد شد. نتايج نشان دادند كه معناسازي شايسته براي موفقيت در بسياري از مشاغل، لازم است و فرد بايد در محيطي پرتلاطم و پيچيده و در حالت غيرقطعي، توانايي تصميم‏گيري، اقدام و تدوين نقشه عمل را داشته باشد. اساتيد مي‏توانند با آموزش معناسازي در فرايند تدريس، خلاقيت خويش را در كلاس درس نشان دهند و هنر تدريس اثربخش را با دانش علمي تلفيق كنند. بر اساس نتايج پژوهش، از يك‏ طرف مي‏تواند تجارب وسيعي را در اختيار برنامه‏ريزان آموزشي قرار دهد و از طرف ديگر شناسايي مضامين احصاء‏شده در رويكرد معناسازي، تأثير به سزايي بر بهبود كيفيت تدريس در حوزه آموزش مهندسي مي‏گذارد كه داشتن درك صحيح از اين عوامل، براي دانشگاه و نظام آموزش عالي بسيار مهم است.