بررسي نقش ريسك‌هاي كليدي در توقف استحصال گاز ترش با استفاده از مدل‌سازي معادلات ساختاري (مطالعه موردي صنعت پالايشگاه گاز)

مقدمه: مديريت ريسك واحد، يك جزء حياتي از مديريت پالايش گاز محسوب مي‌شود كه اگر به‌خوبي مديريت نشود ممكن است به توقف توليد منجر شود. هدف از اين مطالعه ارائه يك مدل ساختاري براي واكاوي نقش و تأثيرگذاري متغيرها بر توقف فرآيند توليد گاز در پالايشگاه گاز مي‌باشد. روش كار: اين مطالعه به‌منظور بررسي ريسك‌هاي كليدي در توقف استحصال گاز ترش در واحد شيرين‌سازي گاز پالايشگاه گاز واقع در عسلويه به‌صورت توصيفي-تحليلي انجام گرفت. جهت تجزيه‌وتحليل ريسك‌هاي واحد، ابتدا از روش نمودار استخوان ماهي استفاده شده و سپس مدل سازي داده‌ها براي حادثه توقف توليد استحصال گازترش پالايشگاه با استفاده از مدل يابي معادلات ساختاري انجام گرفت. جهت مدل‌سازي و تحليل از نرم‌افزارهاي SPSS 24 و Smart PLS 2 استفاده گرديد. يافته‌ها: نتايج مطالعه نشان داد كه «ريسك مرتبط با متغير محيط» با ضريب مسير 0/943 و آماره تي 103/791، «ريسك مرتبط با تأمين هزينه» با ضريب مسير 0/937 و آماره تي 95/168، «ريسك مرتبط با پياده‌سازي سيستم‌هاي مديريتي» با ضريب مسير 0/847 و آماره تي 35/236، «ريسك حوادث» با ضريب مسير 0/791 و آماره تي 25/410، «ريسك مرتبط با زمان» با ضريب مسير 0/758 و آماره تي 15/121 و ريسك مرتبط با خطاي انساني با ضريب مسير 0/712 و آماره تي 11/215 به ترتيب با ضريب اهميت مسير بيشتر نسبت به ساير ريسك ­ها بر ريسك توقف توليد مؤثر مي‌باشند. همچنين با مقايسه ضرايب مسير مربوط به ريسك‌ها مي‌توان دريافت كه تأثير هر يك از ريسك‌ها نسبت به توقف توليد با يكديگر متفاوت است. نتيجه‌گيري: باتوجه ‌به يافته‌هاي پژوهش، متغيرها و مؤلفه‌هاي قابل‌رديابي مختلفي روي شاخص توقف توليد در صنعت گاز تأثيرگذار مي‌باشد؛ بنابراين لازم است نقش اين ريسك‌ها در وقوع رويداد بررسي گردد و برنامه‌ريزي مناسبي جهت پيشگيري از خسارت به پالايشگاه گاز اتخاذ گردد.