مطالعه كيفي تعالي سازماني در بيمارستان‌هاي وابسته به دانشگاه‌هاي علوم پزشكي ايران

مقدمه: بيمارستان يكي از سازمان‌هاي اجتماعي مهم در هر جامعه‌اي مي‌باشد كه ضعف عملكرد آن باعث تأخير در درمان به‌موقع و پيشرفت بيماري يا مرگ مي‌شود. هدف اين پژوهش كيفي، بررسي مؤلفه‌هاي تعالي سازماني بر اساس نگرش مديران بيمارستان‌هاي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي ايران مي‌باشد. روش كار: پژوهش كيفي حاضر در بيمارستان‌هاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي كشور در سال 1400 انجام شد. داده‌ها با استفاده از روش نمونه‌گيري هدفمند، از طريق مصاحبه عميق با 15 نفر از مديران بيمارستان‌ها جمع‌آوري و با استفاده از نرم‌افزار MAXQDA تحليل گرديد. مفاهيم و مؤلفه‌هاي موردنظر از مصاحبه‌هاي عميق بعد از پياده‌سازي به روش گراندد تئوري استخراج گرديد. يافته ها: تعالي سازماني در بيمارستان‌ها، مؤلفه‌هاي مختلفي دارد كه مي‌توان آن را در قالب پارامترهاي مدل پارادايمي گراندد تئوري (شرايط علّي، شرايط زمينه‌اي، شرايط مداخله‌گر و پيامدها) دسته‌بندي نمود. شرايط علّي (مؤلفه‌هاي رهبري، منابع انساني، استراتژي‌ها و شرايط زمينه‌ايي) شامل مؤلفه منابع و امكانات مي‌باشد. همچنين شرايط مداخله‌گر (مؤلفه فرايندها و پيامدها) شامل مولفه‌هاي رضايت بيماران و خانواده‌هايشان، رضايت منابع انساني، رضايت جامعه و رضايت از نظام سلامت است. در رتبه‌بندي مؤلفه‌ها، رهبري و منابع انساني بالاترين اهميت را در تعالي سازماني بيمارستان‌ها داشته‌اند. نتيجه گيري: براي نيل به تعالي سازماني در بيمارستان‌هاي دانشگاه‌هاي علوم پزشكي كشور بايد به دو مؤلفه رهبري و منابع انساني توجه بيشتري شود. مديران با انتخاب سبك‌هاي مختلف رهبري مي‌توانند از منابع انساني متخصص در بهبود وضعيت و ارائه خدمات مطلوب استفاده نمايند.