ارزيابي سياست هاي تامين مسكن بر ادراك كيفيت محيط مسكوني از منظر بهره برداران (مورد كاوي سياست هاي سه گانه تأمين مسكن شهر بجنورد)

عرضه موثر مسكن در بسياري از شهرهاي امروزي، به ويژه در كشورهاي در حال توسعه، موضوعي اساسي است. در مواجهه با اين مو ضوع، ايران سياست هاي مختلفي را در زمينه عر ضه مسكن دنبال و اجرا كرده ا ست كه بازتاب اين سياست ها اكنون محسوس است. عليرغم مطالعات زيادي كه در زمينه ارزيابي اثرات اين سيا ستهاي م سكن انجام شده است، تحقيقات اندكي براي مقايسه سياست هاي موجود مسكن به ويژه از نظر رضايت ساكنان انجام شده است. در پژوهش حاضر، براي كشف پيامدهاي اجراي سياست هاي مختلف مسكن بر تامين نيازهاي گروه هاي هدف، سه محله شهر بجنورد كه سياست متفاوتي را دنبال كرده اند، مقايسه و در مقابل يكديگر قرار گرفتند. اين پژوهش بر مبناي روش تحقيق مقايسه اي و با استفاده از تحليل واريانس (ANOVA) انجام شده است. ابزار گردآوري اطلاعات، پرسشنامه و روش نمونه گيري نيز تصادفي ساده است. نتايج حاكي از تفاوت معني داري بين شاخص ها در محله هاي مورد بررسي بود. بطور كلي در تمامي محلات كيفيت محيط مسكوني از كيفيت مسكن پايين تر بوده است كه علت اصلي را مي توان توجه بيشتر سياست ها به مسكن نسبت به محيط مسكوني دانست.