بررسي و تحليل مولفه هاي زيست پذيري شهري در راستاي توسعه پايدار ( نمونه موردي: قائم شهر)

زيست پذيري يكي از مباني اصلي توسعه پايدار است كه مستقيما بر ابعاد فيزيكي،‌ اجتماعي –اقتصادي و رواني زندگي مردم تاثير مي گذارد و در بر گيرنده ويژگي هاي اكتسابي محيط است كه آن را به مكاني مطلوب، مناسب و جذاب براي زندگي و كار تبديل مي كند. نوشتار حاضر در پي آن است كه با هدف شناخت پايه اي از وضعيت حاكم به زيست پذيري شهرقائمشهر بپردازد. براي دستيابي به اين هدف با بهره گيري از روش توصيفي – تحليلي و ابزار پرسشنامه محقق ساخته ; 383 نفر از شهروندان ساكن شهرقائمشهر به روش نمونه گيري احتمالي ( تصادفي ساده) مورد ارزيابي قرار گرفته و اطلاعات جمع آوري شده با استفاده از تحليل هاي آزمون هاي T تك نمونه اي ، آزمون فريدمن، در نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. نتايج به دست آمده نشانگر اين است كه با توجه مقايسه سه مولفه اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي شهر قائم شهر، مقدار ميانگين رتبه اي در بعد اجتماعي برابر با 1.48، بعد اقتصادي برابر با 1.54 و بعد زيست محيطي برابر با 2.98 بوده است و مقدار آزمون فريدمن كه بر مبناي آماره كاي دو محاسبه مي شود برابر با 551.326 و سطح معني داري 0.000 بوده كه نشان ميدهد تفاوت معني داري بين اين سه مولفه وجود دارد. در بعد اجتماعي زير شاخص كيفيت دفع آبهاي سطحي در شاخص خدمات بهداشتي و درماني به همراه تمامي موارد در شاخص زير بنايي داراي ميانگين كمتراز حد نرمال مي باشند كه نشانگر عدم زيست پذيري در شاخص هاي موجود مي باشد. همچنين در بعد اقتصادي شاخص اشتغال و مسكن داراي وضعيت مناسبي نبوده و بايد راهكارهاي مناسب در اين خصوص مدنظر مديران و دست اندركاران قرار گيرد. تمامي ابعاد شاخص زيست محيطي داراي حداقل ميانگين لازم مي باشند كه نشانگر زيست پذيري كامل اين بعد مي باشد.