تأثير چهار هفته تمرين مقاومتي با و بدون محدوديت جريان خون بر عوامل هورموني آنابوليك، نيتريك اكسايد و لاكتات مردان سنگ‌نورد

تمرينات مقاومتي (RT) از مهم‌ترين برنامه‌هاي تمريني در بيشتر ورزش‌ها از جمله ورزش سنگ‌نوردي است. اين تمرينات از طريق افزايش قدرت و استقامت عضله نقش مهمي در بهبود عملكرد ورزشي دارد. به‌تازگي استفاده از محدوديت جريان خون (BFR) به‌عنوان روشي براي بهبود كارايي RT پيشنهاد شده است. ازاين‌رو هدف از تحقيق حاضر، بررسي تأثير 4 هفته تمرين مقاومتي با و بدون محدوديت جريان خون بر عوامل هورموني آنابوليك، نيتريك اكسايد و لاكتات مردان سنگ‌نورد بود. در اين تحقيق نيمه‌تجربي، به‌صورت هدفمند 20 سنگ‌نورد مرد نخبه با ميانگين سني 23/3±1/42 سال و درصد چربي 2/25±13/1درصد و حداقل 2 سال سابقه تمريني با تخصيص تصادفي در دو گروه تمرين با BFR و تمرين بدون BFR قرار گرفتند. برنامه تمرين مقاومتي 3 جلسه در هفته و به مدت 4 هفته و هر جلسه به مدت 80 دقيقه با شدت تمرين30 درصد حداكثر قدرت بيشينه با يا بدون BFR بود. خون‌گيري در چهار مرحله حالت پايه، پس از آزمون ورزشي اوليه، پس از 4 هفته تمرين در حالت پايه و بلافاصله پس از قرارداد سنگ‌نوردي پس‌آزمون به‌منظور تعيين سطوح سرمي IGF-1، NO، هورمون رشد و لاكتات خون اخذ شد. در نهايت، داده‌هاي حاصله با آزمون تحليل واريانس با اندازه‌گيري مكرر در سطح معنا‌داري كمتر از 0/05تجزيه‌وتحليل شدند. در مرحله پيش‌آزمون، افزايش غلظت IGF-1، NO، هورمون رشد و لاكتات در گروه BFR بيشتر از بدون BFR بود (0/05 P). علاوه‌بر اين، افزايش مقادير استراحتي NO تنها در گروه BFR معنا‌دار بود (0/05 P)، اما مقادير استراحتي IGF-1، GH و لاكتات خون در گروه بدون BFR تغيير معنا‌داري نداشت (0/05 P). همچنين، پاسخ ورزشي IGF-1، NO و GH صرفاً در گروه BFR به‌طور معنا‌داري افزايش يافت (0/05 P). به‌نظر مي‌رسد تمرين با BFR احتمالاً روشي مناسب براي دستيابي كارامدتر و موثر به سازگاري‌هاي تمريني است، ليكن تا زمان انجام مطالعات بيشتر نتايج تحقيق حاضر بايد بااحتياط استفاده شود.