اثر شش هفته تمرين تنفسي بر كربوكسي هموگلوبين، لاكتات، تعداد و حجم متوسط پلاكتي و برخي متغيرهاي هموديناميكي مردان سيگاري

مصرف سيگار به بيماري و ناتواني و مرگ‌ومير زودرس منجر مي‌شود. تحقيق حاضر با هدف بررسي اثر 6 هفته تمرين تنفسي بر كربوكسي هموگلوبين (COHb)، حجم متوسط پلاكتي (MPV)، تعداد پلاكت (PLT)، لاكتات و سطح اشباع اكسيژن (SpO2)، و برخي شاخص‌هاي هموديناميكي مانند ضربان قلب و فشار خون و VO2max افراد سيگاري انجام گرفت.در تحقيق نيمه‌تجربي حاضر 20 مرد سيگاري به روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفي به دو گروه تمرين (10=n) و كنترل(10=n) تقسيم شدند. تمرين تنفسي به مدت 6 هفته، 5 جلسه در هفته، دو بار در روز انجام گرفت. براي تجزيه‌وتحليل آماري داده‌ها از آزمون آنكوا براي بررسي تفاوت بين‌گروهي استفاده شد (0/05 P). نتايج نشان داد كه 6 هفته مداخلۀ تمرين تنفسي موجب كاهش معنادار COHb (P=0/001)، MPV (P=0/001)، PLT (P=0/001)، فشارخون سيستولي (P=0/008) و دياستولي (0/03=P) و ضربان قلب (P=0/001) و افزايش معنادار SpO2 (P=0/001) در گروه تمرين در مقايسه با گروه كنترل شد. تفاوت معناداري در شاخص توده بدني، حداكثر اكسيژن مصرفي و سطح لاكتات خون بين دو گروه مشاهده نشد (0/05 P). براساس نتايج، اجراي تمرين تنفسي توسط افراد سيگاري با توجه به نتايج مطلوب مي‌تواند در حفظ و ارتقاي سلامتي آنها و كاهش عوارض ناشي از مصرف سيگار مفيد باشد.