فعاليت ورزشي اختياري استرس اكسيداتيو و شدت بيماري را در موش‌هاي مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس كاهش مي‌دهد

مقدمه: استرس اكسيداتيو و توليد گونه‌هاي اكسيژن (ROS) و نيتروژن (RNS) واكنش‌پذير، نقش مهمي در پاتوژنز و پيشرفت بيماري ام‌اس دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر فعاليت ورزشي بر شدت بيماري، سطوح پروتئين NRF2 و آنزيم گزانتين اكسيداز در نخاع در دورۀ مزمن بيماري است.روش پژوهش: 30 موش مادۀ C57Bl6 (6 -8 هفته) به سه گروه فعاليت ورزشي اختياري، EAE و كنترل سالم تقسيم شدند. پس از القاي EAE با ميلين اليگودندروسيت گليكوپروتئين (MOG35-55) و پس از آنكه موش‌ها دو روز پياپي نمرۀ باليني يك را نشان دادند، به مدت چهار هفته، پنج روز، روزي يك ساعت تمرين اختياري را انجام دادند. 48 ساعت پس از آخرين جلسۀ تمريني موش‌ها به‌وسيلۀ كتامين و زايلازين بي‌هوش شده و بافت نخاع برداشته شد. مكان‌يابي پروتئين‌هاي NRF2 در مادۀ خاكستري و سفيد نخاع با استفاده از روش ايمونوهيستوشيمي بررسي شد و آنزيم گزانتين اكسيداز با استفاده از كيت گزانتين اكسيداز طبق دستورالعمل سازندۀ كيت به روش ELISA اندازه‌گيري شد. يافته‌ها: فعاليت ورزشي اختياري سطوح پروتئين NRF2 را در قسمت سفيد (0.0001=P) و خاكستري نخاع افزايش (0.0001=P) و سطوح آنزيم زانتين اكسيداز در نخاع (0.001=P) و شدت بيماري را در دورۀ مزمن كاهش داد (0.01=P).نتيجه‌گيري: فعاليت ورزشي اختياري مي‌تواند استرس اكسيداتيو و شدت بيماري را در دورۀ مزمن بيماري كاهش دهد و راهبرد مناسبي براي كنترل و درمان بيماري ام‌اس باشد.