اثر گرمايش ناگهاني پوشن‌سپهر در تغييرات ارتفاع وردايست گرمايي در نيمكره شمالي(2020-1979)

در اين مقاله با استفاده از داده‌هاي دما و فشار وردايست گرمايي و دما در سطوح مختلف فشاري كه از بايگاني مركز ملي پيش‌بيني محيطي و پژوهش‌هاي جوي آمريكا گرفته شده است، كميت بسامد شناوري برانت-وايسالا (N2) در ترازهاي مختلف فشاري محاسبه شد. در ادامه ميانگين مداري اين كميت‌ها در سه منطقه كلاهك قطبي، عرض‌هاي مياني و منطقه حاره به‌دست آمد و تغييرات ارتفاع وردايست گرمايي در طول دوره رخداد گرمايش ناگهاني پوشن‌سپهر بررسي شد.نتايج نشان داد كه در نوزده رخداد گرمايش انتخابي در دوره آماري 2020-1979، گرمايش ناگهاني پوشن‌سپهر سبب ايجاد بي‌هنجاري مثبت ميانگين مداري دما و فشار وردايست شده است. از اين‌رو در همه اين موارد، گرمايش ناگهاني پوشن‌سپهر از طريق افزايش دماي وردايست و كاهش ارتفاع آن، سبب توسعه پوشن‌سپهر يا كاهش عمق وردسپهر شده است. به‌علاوه كاهش ارتفاع وردايست در منطقه كلاهك قطبي، بيشتر از منطقه عرض‌هاي مياني است. همچنين ديده شد كه قبل از گرمايش ناگهاني پوشن‌سپهر، پايداري ايستايي (بي‌هنجاري مثبت ميانگين مداري N2) در پوشن‌سپهر افزايش و در هنگام گرمايش كاهش (بي‌‌هنجاري منفي ميانگين مداري N2) يافته است. اين تغييرات نيز در كلاهك قطبي بيشتر از منطقه عرض‌هاي مياني است. اين نتيجه نشان مي‌دهد كه ساختار پايداري ايستايي در پوشن‌سپهر پايين و اطراف وردايست در كلاهك قطبي بيشتر تحت‌تأثير عامل ايجاد گرمايش ناگهاني پوشن‌سپهر است.