بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در كاهش نوسانات خلقي، كيفيت خواب و بهبود عملكرد جنسي در زنان يائسه

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي درمان پذيرش و تعهد بر نوسانات خلقي، كيفيت خواب و عملكرد جنسي در زنان يائسه بود. روش: در يك طرح توصيفي- همبستگي، تعداد 306 نفر (204 زن، 102 مرد) از روش پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه آزمايش و كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش كليه زنان يائسه مراجعه‌كننده به خانه‌هاي سلامت منطقه هفت شهر تهران در  سه ماهه اول سال 1397 بود. از بين اين جامعه تعداد 30 نفر انتخاب و به دو گروه آزمايش و كنترل گمارش شدند. از جامعه آماري مورد نظر بر اساس روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 30 نفراز زنان برگزيده شدند، گروه آزمايشي شامل 15 نفر و گروه كنترل نيز شامل 15 نفر بود. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه ﺗﻮﺳﻂ واﺗﺴﻮن و ﻫﻤﮑﺎران (١٩٨٨)، شاخص عملكرد جنسي زنان روزن و همكاران (2000) و كيفيت خواب پيتزبورگ (1989)  استفاده شد. سپس با استفاده از روش كواريانس چند متغيري نسبت به تحليل داده‌ها پرداخته شد. يافته‌ها: نشان داد، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر بهبود عملكرد جنسي، كاهش خلق منفي و كيفيت خواب در زنان يائسه موثر مي‌باشد. نتيجه‌گيري: اين روش درماني اجتناب ها را هدف درماني خود قرار مي‌دهد تا به‌منظور تجربه‌كردن به جاي كنترل يا تغيير دادن ارزيابي‌هاي منفي يك بازگشايي اساسي بوجود آورد. بنابراين مي‌توان گفت از درمان مبتني بر پذيرش و تعهد جهت بهبود عملكرد جنسي، خلق و افزايش كيفيت خواب در زنان يائسه مي‌توان استفاده كرد.