تأثير درمان مبتني بر شفقت بر خودمراقبتي و خستگي از شفقت مادران داراي كودك مبتلا به سرطان

مقدمه: بروز بيماري هاي خاص همچون سرطان در فرزندان، سلامت روان مادران را با آسيب جدي مواجه مي‌سازد، لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير درمان مبتني بر شفقت بر خودمراقبتي و خستگي از شفقت مادران داراي كودكان مبتلا به سرطان انجام گرفت. روش: روش پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پيگيري 45 روزه بود. بدين منظور 25 مادر داراي كودكان مبتلا به سرطان مراجعه‌كننده به مركز آموزشي - درماني اميد اصفهان در سال 1397 به روش نمونه‌گيري دردسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند (12 مادر در گروه آزمايش و 13 مادر در گروه گواه). گروه آزمايش درمان مبتني بر شفقت را 8 جلسه 90 دقيقه‌اي، در طي دو ماه و نيم دريافت نمودند اما گروه كنترل تا پايان مرحله پيگيري هيچ مداخله‌اي دريافت نكرد. ابزارهاي مورد استفاده شامل پرسشنامه خودمراقبتي (گالينا و همكاران، 2015) و پرسشنامه كيفيت زندگي حرفه‌اي (استم، ۲۰۰۵) بود. يافته‌ها: نتايج تحليل كواريانس چندمتغيره نشان داد كه درمان مبتني بر شفقت بر خودمراقبتي و خستگي از شفقت مادران داراي كودكان مبتلا به سرطان در مراحل پس‌آزمون و پيگيري تأثير معنادار دارد (0.001 p). نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش حاضر پيشنهاد مي شود كه از درمان مبتني بر شفقت به عنوان يك روش كارآمد جهت بهبود خودمراقبتي و كاهش خستگي از شفقت مادران داراي كودك مبتلا به سرطان استفاده شود.