مقايسه اثربخشي روش مديريت استرس مبتني بر رويكرد شناختي رفتاري و آموزش خودمراقبتي و تركيب آن دو بر كيفيت زندگي در افراد مبتلا به ديابت نوع 2

مقدمه: زندگي با محدوديت‌هاي ديابت، با پريشاني‌هاي خاص رواني همراه است. بنابراين؛ اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي روش  مديريت استرس مبتني بر رويكرد شناختي رفتاري و آموزش خودمراقبتي و تركيب آن دو بر كيفيت زندگي در افراد مبتلا به ديابت نوع 2 انجام گرفته است. روش: اين پژوهش، يك كــارآزمــايي بــاليني تصــادفي چهار گروهـــي دو ســر كور و از نوع طرح بين - درون آزمودني‌هاي آميخته است. نمونه پژوهش، شامل 60 فرد مبتلا به ديابت نوع 2 بود كه به‌صورت هدفمند از بين اعضاي انجمن ديابت كرمان و مطب‌هاي خصوصي پزشكان متخصص داخلي انتخاب شدند. اين بيماران، پس از همتاسازي به لحاظ سن و جنسيت، به روش تصادفي در 4 گروه 15 نفره جايگزين شدند و گروه‌هاي آزمايش در 8 جلسه مداخلات مربوطه را اخذ كردند و گروه كنترل مداخله‌اي دريافت نكرد. پيش‌آزمون، پس‌آزمون و پيگيري 2 ماهه از اعضاي هر 4 گروه، با پرسشنامه 36 سوالي كيفيت زندگي، انجام يافت. يافته‌ها: طبق نتايج تحليل واريانس بين - درون آزمودني‌هاي آميخته، ميانگين نمرات كيفيت زندگي (سلامت جسمي و رواني) در مراحل پس‌آزمون و پيگيري در مقايسه با مرحله پيش‌آزمون، افزايش يافته بود و افزايش رخ داده تا مرحله پيگيري پايدار مانده بود. نتيجه‌گيري: هرچند آموزش‌هاي پزشكي و خودمراقبتي و مداخلات روان‌شناختي، به‌تنهايي نيز براي افراد مبتلا به ديابت لازم و مفيد هستند، اما براي ارتقا كيفيت زندگي و پايداري نتايج به‌دست آمده، همراهي و تركيب مداخلات پزشكي و روان‌شناختي، ضرورت دارد.