بررسي ساخت كُنايي در لهجۀ طرقي از گويش راجي: انگارۀ صرف توزيعي

در پژوهش حاضر، بر پايۀ انگارۀ صرف توزيعي و با تمركز بر لهجۀ طرقي از گويش راجي، اشتقاق ساخت كنايي را از دو منظر مطابقه و حالت تحليل كرده‌ايم. به اين منظور، نخست با استدلال‌هايي نحوي از فرضيۀ پژوهش مبني ‌بر حضور فرايند مطابقه و هم‌تصريفي بين واژه‌بست‌هاي ضميري غير فاعلي و واژه‌بست­‌هاي مطابقه پشتيباني كرده‌ايم. سپس، مطابقۀ چندگانه را عهده‌دار ايجاد الگوي كنايي در ساختمان فعل‌ها و جمله­هاي طرقي دانسته‌ايم. در اين فرايند، هستۀ گروه زمان (T) دربردارندۀ دو دسته مشخصه با عنوان وند مطابقه و واژه‌بست مطابقه (با ويژگي‌ مقوله‌اي  Dو مشخصۀ ERG) است. اگر پس ­از محاسبۀ نظام مطابقه، الگوي حالت كنايي مطلق تعيين شود، زنجيرۀ v/voice + Stem شكل مي‌گيرد. در نتيجه، واژه‌بست مطابقه كه به­ دليل هم‌تصريفي با همتاي واژه‌بست غير فاعلي خود، امكان پياده‌سازي الگوي كنايي در ميزبان‌گزيني را دارد، بر مبناي اصل بهتر مشخص‌بودگي، با فرايند قلب صرفي، درج واژگاهي مي‌شود. برآيند قلب صرفي نيز تظاهر شكل پيش‌فرض سوم­شخص مفرد در پايان فعل است. از سوي ديگر، در الگوي فاعلي-مفعولي نيز وند مطابقه به ‏سبب اصل فرومشخص‌شدگي و شرط دگرجاي، برندۀ رقابت درج در پايانِ فعل مي‌شود.