تأثير عناصر كالبدي معماري بومي بر پايداري مسكن شهري مطالعه موردي: شهرسنندج

با توجه، به اينكه ساختار كالبدي خانه هاي سنتي، طراحي هوشمندانه اي در خدمت منافع انسان و محيط زيست داشته اند و سازندگان اين واحدهاي بومي در هر زمان و مكان تلاش مي كرده اند تا از طريق ايجاد رابطه اي دوستانه بين محيط زيست، فرهنگ و فرم معماري فضاهاي، زندگي را در جهت انساني شدن سوق دهند. با اين رويكرد هداف اين تحقيق بررسي عناصر و عوامل تأثير گذار كالبدي معماري بر مسكن پايدار معاصر در شهر سنندج مي‌باشد. روش تحقيق حاضر توصيفي تحليلي و از نوع پيمايشي مي‌باشد. جامعه آماري تحقيق جمعيت شهر سنندج معادل 412767 نفر مي‌باشد. حجم نمونه شامل 381 نفر كه از فرمول كوكران به دست آمد و محاسبات در نرم افزار SPSS و Mplus انجام گرفت. بر اساس يافته‌ ها عناصر كالبدي معماري بومي زيبا زيباشناسي با بار عاملي 0/87 بيشترين تأثير را در مسكن پايدار معاصر شهر سنندج دارد. پس از آن به ترتيب عناصر كالبدي پوشش نماي ساختماني با بار عاملي 0/82 در رديف دوم، عناصر كالبدي استحكام بنا با بار عاملي 0/75 در رديف سوم و عناصر كالبدي برخورداري از امكانات و خدمات لازم با بار عاملي 0/75 در رديف چهارم قرار دارند. با توجه، به نتايج بدست آمده مساكن شهر سنندج با چالش هايي نظير فقر، نابرابري درآمدي، مهاجرت هاي روستايي به شهر، غفلت از مديريت كالبدي و فضايي و آسيب پذيري بالايي رو به رو هستند و مي توان دريافت كه ارتباط بين رويكرد هاي پايدار و توسعۀ كالبدي بسيار كم رنگ است .لذا براي تعديل ناپايداري مسكن معاصر شهر سنندج، توجه به رفع مشكلات شاخص ‌هاي ابعاد كالبدي در قالب شاخص ‌هاي زيباشناسي، پوشش نماي ساختمان، استحكام بنا و برخورداري از امكانات مورد نياز لازم و ضروري مي‌باشد.