بازآفريني شهري با تأكيد بر ذهنيت كارشناسان از آسيب‌هاي حاصل از بافت‌هاي فرسوده ( مطالعه موردي: شهر زنجان)

شهرها عرصۀ بروز حيات جمعي هستند كه پذيراي بيشترين استفاده‌كننده با سطوح مختلف فرهنگي مي‌باشند. براين اساس فضاي نامطلوب شهري مي‌تواند بسترساز ناهنجاري‌هاي اجتماعي، در ابعاد مختلف زندگي گردد؛ همانطور كه بعد از انقلاب صنعتي با تبديل شدن مظروف شهرها به مقصد نهايي حجم عظيمي از مهاجران، شاهد پديدار شدن بافت‌هاي فرسوده و ناكارآمد در شهرها بوده‌ايم. برهمين اساس ساماندهي اين بافت‌ها به يكي از ضرورت‌ها و اولويت‌هاي مورد توجه مسئولان تبديل شده است. در همين راستا تحقيق حاضر سعي داشته است بازآفريني را به عنوان پذيرفته‌ترين رويكرد مداخله با تأكيد بر ذهنيت كارشناسان در شهر زنجان مورد تحليل قرار دهد. بدين منظور براي شناسايي و تعيين سطح آسيب‌هاي حاصل از بافت‌هاي فرسوده از مدل FMEA استفاده شده و براي تحليل و استخراج الگوهاي ذهني كارشناسان جهت بازآفريني از تحليل عاملي كيو بهره برده شده است. لازم به توضيح است از آنجا كه پژوهش حاضر خبره محوره بوده است نمونه انتخاب شده به روش هدفمند (‌گلوله برفي) به ميزان 10 نفر انتخاب شده‌ است. نتايج تحقيق نشان داده است كه 24 خطر در قالب 8 اثر بالقوه شناسايي شده‌اند كه همه آن‌ها در سطح بارز تشخيص داده‌ شده‌اند، به طوري كه مقدار RPN همه آن‌ها بالاي 300 گزارش شده است. بنابراين بايستي عنوان داشت كه آسيب‌هاي حاصل از بافت‌هاي فرسوده در سطح جدي قرار داشته و نياز به اقدامات فوري بوده‌ است. در همين ارتباط ذهنيت كارشناسان در زمينه مداخله در بافت‌ها فرسوده ذهنيت كارشناسان در زمينه بازآفريني با تأكيد بر آسيب‌‌ها، بيانگر سه الگوي ذهني بوده كه ميزان آسيب‌هاي حاصل از بافت‌هاي فرسوده را تا حد قابل قبول كاهش داده است.