سامانه هوشمند پيش بيني و جايابي مستمر پايگاه‌هاي اورژانس بر مبناني اصول آمايش سرزمين

از دهه 1950، تعداد بلاياي طبيعي و انسان‌ساز به‌طور تصاعدي افزايش يافته است و مشكل مكان‌يابي تأسيسات به رويكرد جدي براي مقابله با مشكلات تبديل شده است. در اين ميان مكانيابي مراكز پيش بيمارستاني و مراقبت هاي خدمات اورژانسي به عنوان حياتي ترين بخش هاي درمان، از اهميت جدي برخوردار است زيرا اين مراكز با ارائه خدماتي شامل از صحنه حادثه شروع و به بيمارستان ختم مي شود و مهمترين اقدامات براي نجات جان انسان ها از اين مراكز شروع مي شود. در اين ميان چالش هايي دراستقرار اين مراكز وجود دارد كه مهم ترين آن را مي توان در مكانيابي بهينه اين مراكز دانست. زيرا اين مراكز بايد در شرايط بحراني بود دچار بحران نشوند تا بتوانند به كمك رساني و امداد بپردازند. از اين رو در اين مقاله سعي شد با بررسي متون مربوطه معياره ها و شاخص موثر در مكانگزيني پايگاه اورژانس از منابع مستخرج شود بر اين اساس دو نوع خدمت مشخص شد، دسته اول خدمات اورژانس شهري كه در آن شاخص هاي جمعيتي، شاخص هاي دسترسي و شاخص هاي كالبدي موثر هستند و در سطح ديگر خدمات اورژانس علاوه بر شاخص هاي فوق، شاخص هاي طبيعي و زير بنايي نيز در سيستم مورد استفاده قرار گرفته است. بر اين اساس بر بستر نرم افزار طراحي شده به صورت دسكتاپ و وب يك سيستم هوشمند براي تعيين مكان مناسب جهت استقرار پايگاه هاي اورژانس تهيه شد كه در آن تهيه نقشه ظرفيت و پتانسيل استقرار پايگاه اورژانس، ارزيابي نقاط پيشنهادي براساس نقشه پتانسيل و امكان تعريف، تغيير شاخص ها، لايه هاي اطلاعاتي، وزن شاخص ها، روش هاي تحليل مكاني در آن برنامه ريزي شده است. از خصوصيات اين سيستم مي توان به كار سهولت و پويا بودن اين سيستم اشاره كرد.