تعيين اثر فعاليت ورزشي هوازي با و بدون BFR بر پروتئين‌هاي دايناميك ميتوكندري (MFN2 و DRP1) و پروتئين هاي ميتوفاژي (Parkin و BCL2) عضله اسكلتي انسان

ﻫﺪف از ﭘﮋوﻫﺶ ﺣﺎﺿﺮ ﺗﻌﯿﯿﻦ اﺛﺮ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ورزﺷﯽ ﻫﻮازي ﺑﺎ و ﺑﺪون BFR ﺑﺮ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦﻫﺎي داﯾﻨﺎﻣﯿﮏ ﻣﯿﺘﻮﮐﻨﺪري MFN2 و DRP1 و ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦﻫﺎي ﻣﯿﺘﻮﻓﺎژي Parkin و BCL2 ﻋﻀﻠﻪ اﺳﮑﻠﺘﯽ اﻧﺴﺎن ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. روش ﮐﺎر: در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ، 5 ﻣﺮد ﺟﻮان ﺳﻦ: 33/40±2/30 ﺳﺎل، وزن: 9/64±10/49ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم، ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪﻧﯽ: 26/2±24/27ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم ﺑﺮ ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ دو ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ورزﺷﯽ ﻫﻮازي ﺑﺎ BFR (EX+BFR و ﺑﺪون BFR (EX را در دو روز ﻣﺠﺰا ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺳﺮي اﺟﺮا ﮐﺮدﻧﺪ. ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ورزﺷﯽ ﻫﻮازي ﺷﺎﻣﻞ 5 وﻫﻠﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ 2 دﻗﯿﻘﻪاي ﺑﺎ ﺳﺮﻋﺖ 50 ﻣﺘﺮ ﺑﺮ دﻗﯿﻘﻪ و 1 دﻗﯿﻘﻪ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺑﯿﻦ ﻫﺮ وﻫﻠﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ و ﺑﺪون BFRاﺟﺮا ﺷﺪ. ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﭘﺲ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎ در وﺿﻌﯿﺖ اﺳﺘﺮاﺣﺖ در ﺗﺨﺖ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و دوﻣﯿﻦ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺧﻮﻧﯽ، و ﺑﻌﺪ از 60 دﻗﯿﻘﻪ و 120 دﻗﯿﻘﻪ ﭘﺲ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ دوﺑﺎر دﯾﮕﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﺧﻮﻧﯽ از آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ. ﺳﺮاﻧﺠﺎم 3 ﺳﺎﻋﺖ ﭘﺲ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﺎﯾﻮﭘﺴﯽ دوم ﺑﺎ 3 ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ از ﻣﮑﺎن ﺑﺎﯾﻮﭘﺴﯽ اول از آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎ ﺑﻪ ﻋﻤﻞ آﻣﺪ. در ﮔﺮوه ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ورزﺷﯽ ﺑﺎ ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﺟﺮﯾﺎن ﺧﻮن Pressure Cuff در ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﭘﺎي ﻫﺮ آزﻣﻮدﻧﯽ در ﻧﺎﺣﯿﻪ ران ﺑﺴﺘﻪ ﺷﺪ. ﺑﺮاي ﮔﺮم ﮐﺮدن در ﮔﺮوه ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ورزﺷﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﺟﺮﯾﺎن ﺧﻮن، آزﻣﻮدﻧﯽﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﺴﺘﻦ ﺷﺮﯾﺎن ﺑﻨﺪ ﺑﺮروي ﺻﻨﺪﻟﯽ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ. ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﺟﺮﯾﺎن ﺧﻮن ﺑﻪ ﻣﺪت 30 ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺣﻔﻆ ﺷﺪ و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ ﻣﺪت 10 ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﺮداﺷﺘﻪ ﺷﺪ. اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻓﺸﺎر ﺷﺮﯾﺎن ﺑﻨﺪ از ﻓﺸﺎر اوﻟﯿﻪ 120 ﻣﯿﻠﯽﻣﺘﺮ ﺟﯿﻮه ﺑﻪ 160 ﻣﯿﻠﯽﻣﺘﺮ ﺟﯿﻮه ﺑﺮﺳﺪ، ﺗﮑﺮار ﺷﺪ. ﺑﺮاي اﻧﺪازهﮔﯿﺮي ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻨﯽ MFN2 و BCL2 ،DRP1 و Parkin ﻋﻀﻠﻪ اﺳﮑﻠﺘﯽ از روش وﺳﺘﺮن ﺑﻼت اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزﻣﻮنﻫﺎي آﻧﺎﻟﯿﺰ وارﯾﺎﻧﺲ ﺑﺎ اﻧﺪازهﮔﯿﺮيﻫﺎي ﺗﮑﺮاري و t ﻫﻤﺒﺴﺘﻪ در ﺳﻄﺢ ﻣﻌﻨﯽ داري 0/05 اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، ﺑﺎﯾﭙﻮﺳﯽ و ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﯿﺮي از ﺑﺨﺶ ﺟﺎﻧﺒﯽ ﻋﻀﻠﻪ ﭘﻬﻦ ﺟﺎﻧﺒﯽ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ: ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ ﻫﺮ دو EX + BF و EX ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ MFN2 و ﭘﺎرﮐﯿﻦ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮐﺎﻫﺶ DRP1 را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ از آزﻣﻮن ﺷﺪ 0/05 P ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل، EX + BF ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ ﺳﻄﺢ ﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ BCL2 در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﭘﯿﺶ آزﻣﻮن ﺷﺪ 0/05 P ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ، EX + BF اﺛﺮ ﻣﻌﻨﯽ داري ﺑﺮ اﻓﺰاﯾﺶ BCL2 ،MFN2 و ﭘﺎرﮐﯿﻦ و ﮐﺎﻫﺶ DRP1 در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ EX دارد 0/05 P ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮي: ﺑﺮ اﺳﺎس ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎي اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﻮازي ﺑﺎ و ﺑﺪون BFR ﻣﺤﺮك ﻗﻮي ﺑﺮاي ﺑﻬﺒﻮد داﯾﻨﺎﻣﯿﮏ ﻣﯿﺘﻮﮐﻨﺪري و ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﻣﯿﺘﻮﻓﺎژي ﻋﻀﻠﻪ اﺳﮑﻠﺘﯽ ﺑﺎﺷﺪ.