اثر 8 هفته تمرين مقاومتي بر ميزان فيلتراسيون گلومرولي و شبه آنتي ژن CD5 مردان مبتلا به ديابت نوع 2

روش كار: در اين پژوهش 22 مرد ديابتي نوع 2 با دامنه ميانگين سني 3.3 ± 51.5 سال و شاخص توده بدن 3.2 ± 27.1 كيلوگرم بر متر مربع به آزمودني شركت كردند. آزمودني ها بر اساس eGFR به طور تصادفي به دو گروه كنترل و تمرين تقسيم شدند. آزمودني هاي گروه تمرين به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و با شدت 50 تا 80 درصد حداكثر قدرت در قالب 3 ست و 8 تا 15 تكرار تمرينات مقاومتي را اجرا كردند. در اين مدت آزمودني‎هاي گروه كنترل تنها به فعاليت‎هاي روزانه خود پرداختند. ميزان قند خون و انسولين ناشتا، مقاومت به انسولين، eGFR و CD5L، قبل و 48 ساعت پس از اتمام دوره تمريني اندازه گيري شد. يافته‎ها: پس از 8 هفته تمرين مقاومتي، سطح گلوكز ناشتا، شاخص مقاومت به انسولين و CD5L در گروه تمرين نسبت به گروه كنترل كاهش معني‎داري داشت (0.05 P)؛ در حاليكه مقدار انسولين تغيير معني داري نكرد. اگرچه مقدار eGFR در گروه تمرين تغيير معني داري نكرد، اما مقدار آن در گروه كنترل كاهش معني داري يافت (0.05 P). نتيجه‎گيري: به طور كلي به نظر مي‎رسد تمرينات مقاومتي با شدت به كار رفته در تحقيق حاضر، در كنترل قند خون و بهبود عملكرد كليوي بيماران ديابتي نوع 2 مؤثر است.