تاثير زمان هاي مختلف ريكاوري فعال بر پاسخ IL-6 و hs-CRP سرمي بعد از يك جلسه فعاليت تناوبي شديد در شناگران زن

هدف: اينترلوكين-6 سايتوكاين اصلي درگير در شروع پاسخ فاز حاد است كه باعث سنتز برخي پروتئين هاي موجود در كبد مانند پروتئين واكنشي C مي شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسي تاثير مدت زمان هاي مختلف ريكاوري فعال بر پاسخ IL-6 وhs– CRP سرمي بعد از يك جلسه فعاليت تناوبي شديد در شناگران زن بود. روش كار: در اين مطالعه شبه تجربي، 10 شناگر زن با دامنه سني 20 تا 26 سال، با طرح متقاطع در دو گروه تجربي يك (10 نفر) و تجربي دو (10 نفر) قرار گرفتند. آزمودني‌ها مسافت‌هاي 25 متر را با حداكثر سرعت شنا كردند، مدت ريكاوري فعال در گروه تجربي يك، سه برابر مدت شنا و در گروه تجربي دو چهار برابر مدت شنا بود. شدت فعاليت هنگام ريكاوري فعال 50 تا 60 درصد حداكثر ضربان قلب آزمودني‌ها در نظر گرفته شد، آزمودني‌ها مسافت‌هاي 25 متر را تا زمان واماندگي شنا كردند. نمونه‌هاي خوني قبل از شروع جلسه تمرين و بعد از مرحله‌ي بازيافت جمع‌آوري شد. براي تحليل داده‌ها از آنوا با اندازه‌گيري‌هاي مكرر استفاده شد. كلية عمليات آماري از طريق نرم افزار SPSS نسخة 16 انجام گرفت و سطح معني داري P 0.05 در نظر گرفته شد. يافته ها: يافته هاي حاصل از اين تحقيق نشان داد كه بين تاثير دو مدت ريكاوري فعال 1به3 و 1به4 بر پاسخ (P=0/17) hs– CRP وIL-6 (P=0/24) سرمي بعد از يك جلسه فعاليت تناوبي شديد تا واماندگي، در شناگران زن تفاوت معناداري وجود نداشت. نتيجه گيري: شناگران هم مي توانند از ريكاوري سه برابر مدت وهله هاي تمرين استفاده كنند و هم از ريكاوري چهار برابر و اين دو نوع ريكاوري از لحاظ اثرگذاري بر پاسخ IL-6 وhs– CRP تفاوت معني داري با يكديگر ندارند.