تاثير تمرينات ورزشي تركيبي با دو الگوي متفاوت بر سطوح پلاسمايي اينترلوكين 15، نيمرخ ليپيدي و شدت استئاتوز در زنان چاق يا داراي اضافه‌وزن مبتلا به كبد چرب

زمينه و هدف: اينترلوكين 15 (IL-15) سايتوكايني است كه به عنوان يك شاخص آنابوليك عضلاني شناخته مي شود؛ با اين وجود، التهاب ناشي از IL-15، بيماري كبد چرب غيرالكلي را  تشديد مي كند. امروزه استفاده از درمان هاي كمكي غير دارويي مورد توجه متخصصان سلامت مي باشد. هدف از اين پژوهش، بررسي تاثير تمرينات تركيبي با دو الگوي متفاوت بر سطوح پلاسمايي IL-15، شدت استئاتوز كبدي و نيمرخ ليپيدي در زنان چاق يا داراي اضافه وزن مبتلا به كبد چرب بود.مواد و روش‌ها: تعداد 33 زن مبتلا به كبد چرب (سن 7.5 ± 43 سال و شاخص توده بدني 6 ± 32.84 كيلوگرم بر متر مربع) به صورت تصادفي به دو گروه تمريني و كنترل تقسيم شدند. گروه تمرين تركيبي1، تمرين مقاومتي دايره اي همراه با تمرين اينتروال هوازي (5-2 ست 4 دقيقه اي، شدت 75-70 درصد حداكثر ضربان قلب) و گروه تركيبي 2، تمرين مقاومتي دايره اي به همراه تمرين اينتروال شديد (13-8 ست يك دقيقه اي، 95-85 درصد حداكثر ضربان قلب) را به مدت 12 هفته، اجرا كردند. سنجش متغيرهاي آنتروپومتريك، اولتراسونوگرافي و نمونه گيري خوني قبل و بعد از مداخله انجام شد.نتايج: هر دو نوع تمرين تركيبي باعث كاهش معنادار درصد چربي بدن شد (P 0.001). تمرين تركيبي 1 باعث كاهش معنادار (0.008=P) و تمرين تركيبي 2 باعث كاهش غيرمعنادار شدت استئاتوز كبدي نسبت به گروه كنترل شد (0.07=P). بين دو گروه تمرين تركيبي و گروه كنترل در ميزان IL-15 تفاوت معناداري وجود نداشت. در ساير شاخص هاي آنتروپومتريكي و نيمرخ ليپيدي تفاوت معناداري بين گروه ها مشاهده نشد.نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج، هر دو نوع تمرين تركيبي، تغيير معناداري در مقادير IL-15 پلاسما و نيمرخ ليپيدي ايجاد نكرد، اما سبب بهبود در شدت استئاتوز و درصد چربي بدن در افراد چاق يا داراي اضافه وزن مستقل از كاهش وزن شد. بنابراين به نظر مي رسد تركيبي از تمرينات مقاومتي و اينتروال هوازي در تحقيق حاضر، احتمالا بتواند به عنوان يك درمان غيردارويي كمكي در كاهش شدت استئاتوز كبدي و بهبود بيماران كبد چرب مورد استفاده قرار گيرد.