ارائه يك مدل نوين جهت طراحي يك شبكه زنجيره تأمين پايدار شامل مباحث توسعه يافتگي و تصميمات زيست محيطي پله اي

يكي از موضوعات حائز اهميت در حيطه زنجيره تأمين پايدار كه محيط زيست را تحت تاثير قرار مي‌دهد، ميزان آلودگي منتشر شده از اجزاي زنجيره تامين است. عدم توجه به اين مسئله پيامدهاي اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي فراواني در پي خواهد داشت. بنابراين، در اين تحقيق به اين مهم پرداخته مي‌شود. در اين مطالعه، مدل نويني براي طراحي شبكه زنجيره تامين پايدار ارائه مي‌گردد كه در آن تنها تسهيلات سازگار با محيط‌زيست مي‌توانند فعاليت داشته باشند و ساير تسهيلات آسيب‌زا به محيط‌زيست، بايد تعمير و نوسازي شوند. علاوه‌بر‌اين، جهت افزايش توسعه يافتگي و بهبود وضعيت معيشتي و اجتماعي مردم، در مدل پيشنهادي، مكان احداث توليدكننده از ميان مناطق كمتر توسعه يافته با پتانسيل رشد بيشتر انتخاب مي‌گردد. براي محاسبه پتانسيل رشد مناطق معيارهايي مانند نزديكي به كشورهاي همسايه با GDP بالاتر، نرخ بيكاري، تعداد معادن و غيره در نظر گرفته شده و با تكنيك‌هاي تصميم‌گيري چندمعياره يكپارچه مي‌گردند. روش شناسي اين پژوهش به اين صورت است كه ابتدا با روش‌هاي تصميم‌گيري، براي هر منطقه امتيازي محاسبه شده و سپس مساله با اين امتيازها بهينه سازي مي-گردد. در واقع، مدلسازي پيشنهادي شامل دو مرحله محاسبه امتياز پتانسيل رشد هر منطقه با تكنيك‌هاي تصميم گيري چند معياره و سپس فرموله بندي مسأله شبكه زنجيره تأمين پايدار است. در پايان، عملكرد مدل پيشنهادي و كاهش اثرات زيست محيطي براي بهبود پايداري سيستم‌هاي لجستيك در يك مطالعه موردي بررسي و نشان داده مي‌شود. جهت اعتبارسنجي مدل، چند تحليل حساسيت متفاوت ارائه مي‌گردد. نتايج تجزيه‌و‌تحليل محاسباتي نشان-دهنده كارايي و اثربخشي مدل است.