تحليل گفتمان «گذشته به مثابه امري مسئله‌دار» در متون روايي (بررسي موردي فيلم‌هاي در دنياي تو ساعت چند است و اژدها وارد مي‌شود)

با طرح مباحث زبان‌شناسي ساختارگرا در حوزه‌هاي مختلف هنر و علوم انساني و سپس پيدا شدن رهيافت‌هاي پساساختارگرا، در روش‌هاي تحليل روايت نيز نگاه‌هاي تازه‌اي پديد آمد. تحليل گفتمان روايي از خلال مباحث تحليل گفتمان، در بررسي‌هاي مربوط به روايت، جايگاه مهمي يافته است. يكي از انواع روش‌هاي تحليل گفتمان روش لاكلاو و موفه است كه به نظريه گفتمان نيز شهرت دارد. در اين مقاله، با استفاده از شيوه لاكلاو و موفه، دو متن سينمايي ايراني از منظر گفتمان تحليل و در آن‌ها گفتمان «گذشته به‌مثابۀ امري مسئله‌دار» برجسته شده است. وجود اين گفتمان به‌شكل جدي در متون متعدد دهه‌هاي اخير مي‌تواند تبيين‌كنندۀ نگاه طبقه متوسط ايراني به گذشته و ارتباط آن با زمان حال باشد. متون سينمايي محصولاتي است كه معمولاٌ از سوي پديدآورندگان طبقه متوسط توليد مي‌شود و مخاطبانشان هم عموماً همين طبقه است؛ لذا تحليل اين‌گونه متون به شناخت جريان‌هاي فكري اين طبقه در دوره معاصر كمك مي‌كند. از خلال رفتارهاي شخصيت‌هاي اين متون مي‌توان گفتمان‌هاي متفاوتي را يافت كه همگي ناظر به نوع خاصي از مواجهه با گذشته است. در اين مقاله، مطابق نظريه گفتمان، به بررسي و دسته‌‌بندي و تحليل پيامدهاي اين گفتمان‌ها پرداخته شده است.