اثر مخرب آب دريا، آب اسيدي و آب بازي بر رفتار مكانيكي چسب هاي نانوكامپوزيتي

هدف از اين تحقيق مقايسه تخريب چسب هاي نانوكامپوزيتي تحت شرايط محيطي مختلف مي‌باشد. براي اين منظور نمونه‌هاي حجمي چسب هاي نانوكامپوزيتي با افزودن درصدهاي وزني مختلف 0، 0.1، 0.3 و 0.5 از نانولوله هاي كربني چند جداره به يك چسب از نوع اپوكسي ساخته شدند. سپس نمونه‌ها در سه نوع آب، شامل آب دريا (خليج فارس)، آب دو بار يون زدايي شده و سپس اسيدي شده با اسيد صنعتي هيدرو كلريك (HCl) و آب دو بار يون زدايي شده و سپس بازي شده با باز صنعتي سديم هيدروكسيد (NaOH) به مدت 360 ساعت غوطه‌ور شدند‌. نتايج آزمايشگاهي نشان داد، افزودن نانو لوله هاي كربني باعث كاهش ميزان جذب آب در چسب و به تبع آن بهبود خواص مكانيكي گرديد اگرجه اين اثر تقويت كنندگي وابسته به شرايط محيطي نيز بود. نانوكامپوزيت هاي حاوي 0.1 درصد نانو لوله كربني كمترين ميزان جذب آب و بيشترين ميزان خواص مكانيكي را در شرايط مخرب محيطي مختلف از خود نشان دادند. از ميان انواع مختلف شرايط مخرب، آب اسيدي بيشترين ميزان نفوذ و بيشترين اثر مخرب را بر روي خواص مكانيكي رزين داشت. در آب دريا به علت وجود اكسيد فلزات قليايي نفوذ رطوبت نسبت به حالت اسيدي كم تر گرديد و در نهايت كمترين ميزان مربوط به جذب آب و اثر مخرب آن بر روي رزين مربوط به آب بازي بود.