تعيين بهترين تركيب ريزنمونه و تنظيم‌‌كننده‌هاي رشدي بر كالوس‌زايي، اندام‌زايي غيرمستقيم، پرآوري و ريشه‌زايي اسطوخودوس (Lavandula officinalis L.)

اسطوخودوس (Lavandula officinalis L.) يكي از گياهان مرتعي در سراسر جهان است كه به عنوان گياه دارويي- زينتي نيز پرورش مي يابد. تكنيك هاي كشت بافت گياهي روش جايگزيني براي توليد انبوه گياهان اسطوخودوس مي باشد و مي تواند بر مشكلات ناشي از تكثير زايشي غلبه نمايد. به منظور تأثير تركيب ها و غلظت هاي مختلف تنظيم‌كننده‌هاي رشدي و همچنين تأثير نوع ريز نمونه بر فرآيندهاي كالوس زايي، اندام زايي و ريشه زايي اسطوخودوس، پژوهشي در قالب طرح كاملاً تصادفي در سه تكرار اجرا گرديد. در اين پژوهش در مراحل مختلف پاسخ هاي متفاوتي نسبت به تركيب هاي تنظيم كننده رشدي مشاهده شد. ريزنمونه كوتيلدون در محيط كشت شامل 0/5 ميليگرم در ليتر2,4-D  به همراه 0/25 ميليگرم در ليتر BAP بهترين تيمار جهت كالوس زايي بود. در اندام زايي غيرمستقيم، بيشترين تعداد شاخه و درصد اندام زايي به‌دست‌آمده در محيط كشت حاوي 2 ميليگرم در ليتر KIN حاصل شد. همچنين بيشترين تعداد شاخه از تيمار 0/5 ميليگرم در ليتر BAP همراه با 0/5 ميليگرم در ليتر KIN همراه با 0/1 ميلي‌گرم در ليتر IBA به دست آمد. يافته ها نشان داد بهترين محيط كشت ريشه زايي محيط كشت حاوي 1 ميليگرم در ليتر IBA بود. بيشترين درصد زنده ماني در كشت گلدان مربوط به بستر كشت پرليت توأم با كوكوپيت بود. به‌طوركلي نتايج به‌دست‌آمده يك سيستم كارآمد باززايي كامل براي اين گياه معرفي كرد كه ميتواند در تكثير سريع رويشي، نگهداري ژرم پلاسم، و برنامه هاي اصلاح مولكولي از طريق مهندسي ژنتيك مورد استفاده قرار گيرد.