مدل‌يابي ساختاري براي پيش‌بيني فرسودگي شغلي بر اساس تعهد سازماني با ميانجي‌گري بهزيستي شغلي در پرستاران

زمينه و اهداف: پرستاري يكي از مشاغل حساس جامعه است و پرستاران قسمت مهم زندگي خود را در ارتباط تنگاتنگ با افراد و بيماران مي‌گذرانند. هدف پژوهش حاضر مدل‌يابي و پيش بيني فرسودگي شغلي بر اساس تعهد سازماني با ميانجي‌گري بهزيستي شغلي در پرستاران زن بود.روش بررسي: اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي به روش مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. جامعه پژوهشي شامل همه پرستاران زن بيمارستان‌هاي دولتي شهر تهران بودند. تعداد نمونه در اين تحقيق ۳۳۰ نفر برآورد شد كه به صورت تصادفي ساده انتخاب گرديدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه فرسودگي شغلي مسلش، تعهد سازماني آلن و ماير و بهزيستي شغلي پاركر وهيت استفاده شد. تجزيه و تحليل آماري با نرم‌افزارهاي SPSS و ليزرل انجام گرفت. همچنين به منظور آزمون فرضيه‌هاي پژوهش از مدلسازي معادلات ساختاري استفاده شد.يافته‌ها: نتايج پژوهش تأثير تعهد سازماني بر فرسودگي شغلي با نقش ميانجي گري بهزيستي شغلي در جامعه پرستاران مورد مطالعه را تأييد كرد.نتيجه‌گيري: با ارتقاء بهزيستي شغلي و افزايش تعهد سازماني، فرسودگي شغلي در پرستاران را مي‌توان كاهش داد و در نهايت منجر به افزايش كيفيت مراقبت‌هاي پرستاري و رضايتمندي بيماران شد.