اثرات تمرين مقاومتي بر هورمون هاي مترشحه از بافت چربي (WISP-1 و WISP-2) در مردان چاق

زمينه و اهداف: با توجه به توانايي ترشح هورمون ها، اهميت زيادي به نقش بافت چربي داده شده است. هدف از اين تحقيق، بررسي اثرات تمرين مقاومتي بر هورمون هاي مترشحه از بافت چربي (WISP-1 و WISP-2) در مردان چاق بود. روش بررسي: در يك مطالعه نيمه تجربي، 44 مرد چاق (23-32 سال) انتخاب و به صورت تصادفي به چهار گروه مساوي كنترل، تمرين مقاومتي تناوبي، تمرين مقاومتي سنتي و تمرين مقاومتي دايره اي تقسيم شدند. تمرين مقاومتي تناوبي، سنتي و دايره اي با شدت 50% يك تكرار بيشينه و زمان استراحت فعال، 3 جلسه در هفته و به مدت 12 هفته انجام شد. سطوح WISP-1 و WISP-2 سرم با استفاده از كيت الايزا اندازه گيري شد. داده ها به روش آزمون تي همبسته، آناليز واريانس يك طرفه و آزمون تعقيبي توكي در سطح معني داري 0.05 p تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين تأثير سه روش تمريني بر WISP-1 در مردان چاق تفاوت معناداري وجود داشت (0.001 p)، اما تفاوت معني‌داري بين تأثير سه روش تمريني بر WISP-2 وجود نداشت. ميزان WISP-1 در مردان چاق در گروه تمرين مقاومتي تناوبي نسبت به گروه هاي كنترل و تمرين مقاومتي سنتي به طور معني داري كمتر بود. همچنين WISP-1 در گروه هاي تمرين مقاومتي تناوبي و تمرين مقاومتي دايره اي و WISP-2در گروه تمرين مقاومتي تناوبي نسبت به پيش آزمون به طور معني داري كاهش يافت (0.001 p). نتيجه‌گيري: به نظر مي رسد تمرين مقاومتي تناوبي اثرات بيشتري بر كاهش WISP-1 و WISP-2 در مردان چاق دارد.