اثربخشي آموزش گروهي تنظيم هيجان بر احساس شرم و راهبردهاي مقابله‌اي نوجوانان خودآسيب‌رسان

زمينه و اهداف: با توجه به شيوع و پيامدهاي رفتارهاي خودآسيب‌رسان در بين نوجوانان، انجام مداخلات درماني ضروري هست؛ بنابراين هدف مطالعه حاضر تعيين اثربخشي آموزش گروهي تنظيم هيجان بر احساس شرم و راهبردهاي مقابله‌اي نوجوانان خودآسيب‌رسان بود. روش بررسي: در يك پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه، از ميان نوجوانان دختر 15-13 ساله شهر شيراز (منطقه 2) در سال تحصيلي 1400­1399، 30 نفر به شيوه نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به‌صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري آزمايش و گواه قرار گرفتند؛ و به مقياس پرسشنامه شرم سيموند و همكاران و پرسشنامه مقابله فرايدنبرگ و لوئيس پاسخ دادند. گروه آزمايش آموزش گروهي تنظيم هيجان گرتز را دريافت كرد، اما گروه گواه هيچ‌گونه آموزشي دريافت نكردند. تحليل داده‌ها با آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره انجام شد. يافته‌ها: نتايج به صورت كلي نشان داد كه بين گروه آزمايش و گواه در ميزان احساس شرم و راهبردهاي مقابله‌اي تفاوت معني‌دار وجود دارد (0.0001 p). آموزش گروهي تنظيم هيجان موجب كاهش مؤلفه‌هاي شرم (خودارزيابي منفي و ناراحتي هيجاني) مي‌گردد و موجب افزايش راهبردهاي مقابله‌اي بارور و كاهش راهبردهاي مقابله‌اي نابارور مي‌شود (0.0001 p) و از نظر مؤلفه بروني‌سازي و راهبردهاي مقابله‌اي مراجعه به ديگران بين دو گروه تفاوت معنادار وجود ندارد. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج درمانگران، مشاوران و روانشناسان در كنار ساير روش‌هاي درماني از روش آموزش گروهي تنظيم هيجان در راستاي ارتقاي وضعيت روانشناختي نوجوانان خودآسيب‌رسان استفاده كنند.