بررسي و تبيين وضعيت تاب‌آوري ابنيه بافت فرسوده شهر مرند با استفاده از GIS

قرارگيري اكثر شهرها در حريم گسل هاي فعال، باعث افزايش آسيب پذيري ابنيه شهري در مقابل زلزله شده است. شهر مرند در پهنه‌بندي زلزله، در حريم 15 كيلومتري خط گسل فعال آذربايجان قرار گرفته است. وجود بافت‌هاي حاشيه اي و فرسوده، باعث آسيب مضاعف اين بافتها در برابر زلزله خواهد شد. پژوهش حاضر به بررسي و تحليل ريسك زلزله در سكونتگاههاي انساني شهر مرند با روش شناسي توصيفي _ تحليلي پرداخته است. جامعه آماري اين تحقيق بافت هاي فرسوده شهر مرند مي باشد. براي ارزيابي ريسك زلزله در منطقه مورد مطالعه، ابتدا مدل ارزيابي و ريسك زلزله در بافت فرسوده شهر مرند، ارائه گرديده و سپس با وزن دهي به شاخص‌ها با استفاده از نظر متخصصان علوم شهري و پردازش اطلاعات در محيط سيستم اطلاعات جغرافيايي، از طريق مدل همپوشاني وزندار، نقشه پهنه بندي آسيب‌پذيري بافت فرسوده شهر مرند استخراج گرديد. از شاخصهاي كيفيت بنا، قدمت بنا، نوع سازه، فاصله از معابر، نوع نما، تراكم ساختماني و تراكم جمعيتي براي ارزيابي ميزان آسيب پذيري بافت فرسوده استفاده شده است. بر اساس نقشه هاي مستخرج از مدل همپوشاني وزندار، 40 درصد از مساحت بافت فرسوده شهر مرند با مساحت 372958 متر مربع (37/2 هكتار) در معرض آسيب پذيري خيلي بالا و بالا در برابر زلزله قرار گرفته اند.