توسعه و ابعاد مختلف آن در استان اردبيل

تدوين استراتژي‌هاي توسعه، شناسايي توانايي‌ها و كاستي‌ها و تعيين سطح توسعه بر اساس سنجه‌هاي مناسب، جهت برنامه‌ريزي منطقه‌اي مؤثر، لازم است. هدف پژوهش حاضر، بهره‌گيري از رويكرد كمي‌گرايانه در ارزيابي توسعه‌مندي شهرستان‌هاي استان اردبيل متناسب با ابعاد مختلف، مي‌باشد. پژوهش حاضر، با استفاده از ۶۰ شاخص (در بخش‌هاي بهداشتي-درماني، زيرساختي، فرهنگي و اقتصادي) به سنجش وضعيت توسعه‌يافتگي و مقايسه تطبيقي پارامترهاي توسعه‌يافتگي در بخش‌هاي مختلف در شهرستان‌هاي استان اردبيل، مي‌پردازد. روش تحقيق به‌صورت توصيفي‌– تحليلي بوده كه براي تجزيه و تحليل داده‌ها از تكنيك چندشاخصه استفاده شده است. مطابق با نتايج كلي حاصل شده، وضعيت توسعه‌مندي شهرستان‌هاي استان اردبيل، نامتعادل است و اين وضعيت در بخش‌هاي مختلف توسعه (بهداشتي- درماني، زيرساختي، فرهنگي و اقتصادي) نيز، مشهود مي‌باشد. مطابق با نتايج حاصل شده از بررسي پارامترهاي توسعه‌يافتگي در بخش‌هاي مختلف بهداشتي- درماني، زيرساختي، فرهنگي و اقتصادي توسعه، بيشترين ميزان متوسط توسعه‌مندي شهرستان‌هاي استان اردبيل، در بخش مؤلفه‌هاي بهداشتي-درماني مي‌باشد كه حاكي از پيشرو بودن اين بخش از توسعه در استان اردبيل مي‌باشد.