نقش ويژگي‌هاي شخصيتي و هويت‌يابي حرفه اي در نگرش پرستاران نسبت به يادگيري بين حرفه اي

مقدمه: به دليل تيمي بـودن ماهيـت مراقبت، همكاري‏هاي بين حرفه اي به‌عنوان يكي از اصول مؤثر آموزش و مداخلات پزشكي جا افتاده است؛ اثربخشي اين همكاري با عوامل فردي، ساختاري و اجتماعي فرهنگي متنوعي مرتبط است؛ تحقيق حاضر با تمركز بر برخي از اين متغيرها و با هدف بررسي نقش ويژگي هاي شخصيتي و نوع هويت يابي حرفه اي پرستاران دانشگاه علوم پزشكي نسبت به يادگيري بين حرفه اي انجام ‌شده است. روش كار: تحقيق از نظر هدف كاربردي و ازلحاظ روش جمع آوري داده ها، همبستگي و جامعه آماري پژوهش شامل كليه پرستاران شاغل در بيمارستان هاي دانشگاه علوم پزشكي اردبيل بود كه 310 نفر با استفاده از جدول كرجسي مورگان برآورد و با استفاده از روش نمونه گيري چند مرحله‌اي تصادفي انتخاب شدند. داده هاي مطالعه از طريق پرسشنامه هاي شخصيت نئو، آمادگي براي يادگيري بين حرفه اي پارسل و بلاي و هويت حرفه اي ديلاس جمع آوري شدند. براي بررسي روابط بين متغيرها نيز از آزمون هاي همبستگي پيرسون، تحليل واريانس و تحليل رگرسيون استفاده شد. يافته ها: يافته هاي به‌ دست‌ آمده نشان داد كه ابعاد برونگرايي، گشودگي، همسازي و وظيفه‌شناسي بر نگرش پرستاران نسبت به يادگيري بين حرفه اي پرستاران تأثير مستقيم دارد (0.01 p)؛ همچنين پرستاراني كه هويت حرفه اي موفق دارند، به شكل معناداري، نگرش مثبت‌تري براي يادگيري بين حرفه اي دارند (0.01 p). علاوه بر اين نقش تعديل گرانه هويت حرفه اي در روابط بين دو متغير ويژگي هاي شخصيتي و يادگيري بين حرفه اي هم نسبتاً كم برآورد شده است. نتيجه گيري: وجود رابطه معنادار بين ويژگي هاي شخصيتي پرستاران و نگرش آن‌ها نسبت به يادگيري بين حرفه اي مي‌تواند زمينه‌ساز ايجاد نگرش مثبت به همكاري در پرستاران باشد. سازگاري ابعاد شخصيتي افراد يك تيم پزشكي با يكديگر نيز امكان بهبود تعاملات بين فردي و همكاري را فراهم مي كند. با تدارك موقعيت هايي كه براي فرد امكان كسب هويت موفق را مهيا مي كند، مي توان آمادگي لازم را براي يادگيري بين حرفه اي در پرستاران به وجود آورد.