بررسي نماد سلام‌گاه‌ها «بَردِكِل‌ها» در قوم بختياري شمال خوزستان براساس نمادگرايي ميرچا الياده

نمادهايي مثل نماد «بَردِكِل» در فرهنگ بختياري به عنوان يك نماد معنوي، جايگاه ويژه اي داشته است كه در اين جستار به تحليل و بررسي اين نماد براساس ديدگاه هاي ميرچا الياده پرداخته مي شود. روش پژوهش نيز ميداني كتابخانه اي و به شيوۀ تحليل محتواي كيفي است. براساس بررسي هاي شكل‌گرفته «بَردِكِل» نماد سوگند، باروري، بارش، حاجت، نگهباني و زندگي دوباره است. با بررسي منابع گوناگون و تحليل نمادهاي اساطيري، «بَردِكِل» در قوم بختياري ريشه هاي مذهبي و معنوي در ايران باستان و بعد از باستان دارد. تحقيقات نشان مي دهد مردمان اين سرزمين كه عمدتاً عشاير هستند، با سنگ چيني روي تپه هاي مشرِف به امام زاده ها به دنبال القاي معاني هستند كه در زندگي آنان بسيار كارايي دارد. الياده معتقد است وقتي نمادهاي امر مقدس در قالب امور دنيايي پديدار مي شوند، ميان امر مقدس و دنيايي رابطه ديالكتيك برقرار مي كنند، و تبديل امر دنيايي به امر مقدس در ضمير ناخودآگاه آدمي وجود دارد كه كاملاً از آن آگاه است. بنابراين، در اين جستار بر پايۀ رابطۀ امر مقدس و دنيايي، به دنبال القاي معاني و تأثيرگذاري اين نماد در زندگي مردم هستيم.