تحليل تغييرات ساختار اشتغال در بخش‌هاي عمده اقتصادي مناطق روستايي ايران‌

تحقيق حاضر به تحليل تغييرات ساختار اشتغال در بخش‌هاي عمده اقتصادي (كشاورزي، صنعت و خدمات) در مناطق روستايي استان‌هاي كشور بـا به‌كارگيري رهيافت تغيير سهم و ضريب مكاني طي دورە (1395-1390) و با استفاده از آمار مركز آمار ايران پرداخته است. نتايج نشان مي‌دهد در سال 1395 تعداد كل شاغلين مناطق روستايي كشور نسبت به سال 1390 مقدار 226590 نفر افزايش داشته است كه بر اساس محاسبه سهم اشتغال، سهم بخش كشاورزي، حدود 0.1 درصد كاهش داشته است؛ در بخش صنعت، سهم اشتغال 2.6 درصد بوده و رشد منفي داشته است و همچنين بخش خدمات با افزايش سهم حدود 2.7 درصدي روبرو بوده است. نتايج ضريب مكاني بخش‌هاي كشاورزي، صنعت و خدمات نشان مي‌دهد در سال 1395، مناطق روستايي 13 استان در بخش «كشاورزي»، مناطق روستايي 16 استان در بخش «صنعت» و مناطق روستايي 16 استان در بخش «خدمات»، داراي فعاليت پايه‌اي هستند. عنصر رشد نسبي بخش‌هاي اقتصادي در كل اقتصاد مرجع يا اثر تركيب صنعتي (IS) نشان مي‌دهد طي دوره موردمطالعه، سهم اشتغال بخش كشاورزي كاهش يافته و از 50.4 درصد به 50.3 درصد رسيده است. اثر سهم رقابتي (RS)، نشان مي‌دهد در بخش كشاورزي استان هاي هرمزگان، كرمان و خوزستان، در بخش صنعت استان هاي هرمزگان و البرز و در بخش خدمات استان خراسان جنوبي بهترين عملكرد را داشته اند. بررسي عنصر اشتغال كل (TS) نشان مي‌دهد بخش هاي كشاورزي و صنعت در مناطق روستايي كشور به لحاظ اشتغال فاقد مزيت نسبي هستند.