تحليل جنسيتي عوامل مؤثر بر موفقيت كارآفريني روستايي با تأكيد بر ديدگاه زنان (مورد مطالعه: بخش اميرآباد شهرستان دامغان)

مفهوم كارآفريني در پاسخ به نيازهاي حاصل از تحولات نظام هاي اجتماعي و اقتصادي عصر حاضر مطرح شد. در بسياري از جوامع درحال‌توسعه از جمله ايران، در مسير كارآفريني زنان، مشكلات زيادي وجود دارد كه سبب شده تا روند حضور زنان در كارآفريني، كُند باشد. در پژوهش حاضر تلاش مي شود تا عوامل مؤثر بر موفقيت كارآفريني روستايي از ديدگاه زنان و مردان روستاهاي بخش اميرآباد شهرستان دامغان شناسايي شود. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي، از نظر ماهيّت توصيفي - تحليلي و از نظر روش گردآوري اطلاعات اسنادي - پيمايشي است. به‌منظور سنجش ميزان همبستگي ميان متغيرها از آزمون همبستگي پيرسون و براي تحليل ديدگاه زنان و مردان نسبت به شاخص هاي موفقيت كارآفريني از آزمون T مستقل استفاده شد. نتايج پژوهش دال بر وجود تفاوت معناداري در ديدگاه زنان و مردان دارد؛ البته دراين‌بين هر دو گروه جنسيتي عامل «فردي» را بيش از هر عامل ديگري در موفقيت كارآفريني مؤثر مي دانند؛ زنان «داشتن تعهد» و «مصمم بودن در كارها» و مردان «داشتن روحيه ريسك پذيري» و «داشتن روحيه خودباوري» را مهم ترين زيرمؤلفه‌هاي عامل «فردي» برشمردند. در ميان ساير عوامل نيز، تفاوت ديدگاه معناداري از نظر زنان و مردان وجود دارد؛ از نظر زنان، عوامل «فردي»، «زيرساختي – نهادي»، «اقتصادي»، «خانوادگي» و «اجتماعي – فرهنگي» به ترتيب نقش مهمي را در موفقيت كارآفريني ايفا مي نمايند.