نقش ميانجي خودكارآمدي تحصيلي در رابطه بين ويژگي هاي شخصيتي و رفتار سكوت كلاسي دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش ميانجي خودكارآمدي تحصيلي در رابطه بين ويژگي‌هاي شخصيتي و رفتار سكوت كلاسي دانش آموزان دختر پايه ششم شهرستان شهركرد بود. روش پژوهش حاضر همبستگي و از نوع مدل معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان دختر پايه ششم شهرستان شهركرد در سال تحصيلي 1401-1400 به تعداد 4800 نفر بود كه به روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي 320 نفر  به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار گرداوري داده ها شامل رفتار سكوت كلاسي بهنام فر و همكاران (CSBQ) (1394)، ويژگي هاي شخصيتي كاستا و مك كري (NEO_PI) (1998) و خودكارآمدي تحصيلي جينگز و مورگان (MJSENS) (1999) بود. براي تجزيه‌وتحليل داده‌هاي پژوهش با استفاده از نرم‌افزار SPSS 25 وAMOS 25 استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه مدل از برازش مطلوبي برخوردار است ويژگي‌هاي شخصيتي به‌جز باوجدان بودن بر رفتار سكوت كلاسي اثر علي و مستقيم دارند (0/01 P). . همچنين گشودگي نسبت به تجربه، توافق پذيري و باوجدان بودن از طريق خودكارآمدي تحصيلي  اثر علي و غيرمستقيم بر رفتار سكوت كلاسي دارد (0/01 P). بنابراين توجه به ويژگي‌هاي شخصيتي و خودكارآمدي تحصيلي در جهت كاهش رفتار سكوت كلاسي و افزايش مشاركت كلاسي دانش آموزان از اهميت بالايي برخوردار است.