اثربخشي مداخله شناختي بر عود اعتياد و سلامت عمومي افراد وابسته به مواد مراجعه‌كننده به كنگرۀ 60 شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي مداخله شناختي بر عود اعتياد و سلامت عمومي افراد وابسته به مواد مراجعه كننده به كنگره 60 شهر تهران انجام گرفت. طرح پژوهش، نيمه آزمايشي و از نوع پيش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه بيماران مرد با سوء مصرف مواد مراجعه كننده به كنگره 60 شهر تهران در سال 1399 بود. از جامعه فوق 30 نفر با توجه به معيارهاي ورود و خروج از طريق نمونه گيري هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه گمارده شدند. گروه آزمايش طي هشت جلسه 90 دقيقه اي (هر هفته يك جلسه) آموزش مداخله شناختي را دريافت كردند و در اين فاصله گروه گواه هيچ مداخله اي دريافت نكرد. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس پيش بيني بازگشت (PRC) رايت (1993) و پرسشنامه سلامت عمومي (GHQ) گلدبرگ (1972) بود. داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس چندمتغيري تجزيه و تحليل شدند. نتايج نشان داد كه مداخلۀ شناختي بر عود اعتياد و سلامت عمومي افراد وابسته به مواد تاثير معناداري دارد (0/05 p). بنابراين مداخله شناختي روشي كارآمد براي كاهش عود اعتياد و افزايش سلامت عمومي افراد وابسته به مواد كنگره 60 است.