نقش سرسختي روان‌شناختي و عدم تحمل ابهام در پيش‌بيني اضطراب كرونا كاركنان كادر درمان

پژوهش حاضر باهدف تعيين نقش پيش بين سرسختي روان‌شناختي و عدم تحمل ابهام با اضطراب كرونا در كاركنان كادر درمان در دوران اپيدمي كرونا انجام شد. پژوهش حاضر ازلحاظ هدف جزء پژوهش¬هاي توصيفي و ازلحاظ روش از نوع مطالعات همبستگي است. جامعۀ پژوهش را كليه كاركنان كادر درمان كه مشغول به فعاليت در شهر ساري در سال 1400 تشكيل دادند كه از بين آن‌ها به‌صورت در دسترس 150 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. براي اندازه گيري متغيرهاي پژوهش از سه پرسشنامه اضطراب كرونا ويروس (1398) (CDAS)، پرسشنامه سرسختي روان‌شناختي كوبا سا (1979) (PHKS)، پرسشنامه تحمل ابهام مك كين (1993) (MASTS-II) بود. داده هاي جمع‌آوري‌شده با استفاده از روش تحليل همبستگي پيرسان و رگرسيون چندگانه مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفت. يافته ها نشان داد كه اضطراب كرونا با سرسختي روان‌شناختي رابطه منفي و با عدم تحمل ابهام رابطه مثبت دارد. (0/05 ˂ p) درواقع سرسختي روان‌شناختي و عدم تحمل ابهام توانستند 57 درصد از واريانس اضطراب كرونا را در كاركنان كادر درمان تبيين كنند. با توجه به نتايج به‌دست‌آمده، براي كاهش اضطراب كرونا و ارتقاي سلامت روان كادر درمان برنامه ويژه‌ايد براي ارتقاي سرسختي روان‌شناختي و كاهش اثرات عدم تحمل ابهام در كاركنان كادر درمان و به‌طوركلي افراد جامعه، طراحي شود.