اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خود ارزشمندي و خودكارآمدي سبك زندگي دانش آموزان داراي اضافه‌وزن

هدف اين پژوهش تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خود ارزشمندي و خودكارآمدي سبك زندگي دانش آموزان داراي اضافه‌وزن بود. روش اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون_پس‌آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه پسران داراي اضافه‌وزن مقطع متوسطه اول شهر بجنورد در سال 1400 بود كه در طرح غربالگري چاقي دانش آموزان تشخيص اضافه‌وزن دريافت كرده بودند. نمونه مورد نظر شامل 30 نفر بوده كه به ‌روش نمونه‌گيري هدفمند انتخاب و به‌ صورت تصادفي در دو گروه 15 نفره آزمايش و كنترل جاي‌گذاري شدند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه خودكارآمدي سبك زندگي كلارك و همكاران(WELQ) و خود ارزشمندي كروكر و همكاران(CSWS) بود.  گروه آزمايش به مدت 8 جلسه 90 دقيقه‌اي تحت درمان مبتني بر پذيرش و تعهد قرار گرفتند و تجزيه‌ و تحليل به روش تحليل كوواريانس تك متغيري و چند متغيري انجام شد. يافته‌ها نشان داد بين دانش آموزان شركت‌كننده در گروه هاي آزمايش و گواه ازلحاظ يكي از متغيرهاي خود ارزشمندي و خودكارآمدي سبك زندگي تفاوت معني داري وجود دارد (0/001 p و 34/06=F). و با توجه به ميزان تأثير يا تفاوت كه برابر 0/76 است، مشخص گرديد كه 76 درصد تفاوت هاي فردي در نمره‌هاي پس‌آزمون خود ارزشمندي و خودكارآمدي سبك زندگي دانش آموزان مربوط به تأثير مداخله درمان مبتني بر پذيرش و تعهد است (p 0/05).  از يافته هاي فوق مي توان نتيجه گرفت كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر خودكارآمدي سبك زندگي و خودارزشمندي اثربخش است.