امكان سنجي آموزش مبتني بر عوامل فردي، خانوادگي و مدرسه‌اي بر مهارت هاي اجتماعي و كنترل خشم دانش‌آموزان

پژوهش حاضر با هدف امكان سنجي آموزش مبتني بر عوامل فردي، خانوادگي و مدرسه‌اي بر مهارت هاي اجتماعي و كنترل خشم دانش‌آموزان انجام شد. اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پژوهش پيش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري كليه دانش آموزان پسر متوسطه دوره دوم شهرستان هرسين بود كه در سال تحصيلي 1401- 1400 مشغول به تحصيل بودند. 30 نفر از دانش آموزان يك مدرسه با روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه (گروه آزمايشي 15 نفر، گروه گواه 15 نفر) جايگزين گرديدند؛ سپس پرسش نامه هاي مهارت‌هاي اجتماعي ماتسون (MESSY) (ماتسون و همكاران، 1983)، مهارت كنترل خشم (PACT) (حاجتي و همكاران، 1387)، توسط دو گروه تكميل شد. گروه آزمايش به مدت 10 جلسه تحت آموزش باور به پرخاشگري، همدلي، جو مدرسه و دلبستگي به مدرسه قرار گرفت و گروه گواه مداخله اي دريافت نكرد. داده هاي گردآوري شده با استفاده از آزمون تحليل كوواريانس چندمتغيره تجزيه‌وتحليل گرديد. نتايج حاصل از تحليل كوواريانس نشان‌دهنده تفاوت معنادار بين نمرات پس آزمون مهارت هاي اجتماعي (0/0001 P و 61/48=F) و كنترل خشم (0/0001 P و 172/69=F) در دو گروه آزمايش و گواه بود. بر اساس نتايج پژوهش مي توان گفت بسته آموزش مبتني بر عوامل فردي، خانوادگي و مدرسه اي روش مداخله اي مناسبي براي افزايش مهارت هاي اجتماعي و كنترل خشم دانش آموزان پسر است.