اثربخشي‌ فيلم درماني بر الگوهاي ارتباطي و ابراز احساسات مثبت به همسر در زوجين داراي تعارضات زناشويي

ﻫﺪف اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ تعيين اثربخشي فيلم درماني بر الگوهاي ارتباطي و احساسات مثبت به همسر در زوجين داراي تعارضات زناشويي بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پسآزمون با گروه كنترل بود. جامعه پژوهش كليه زوجين مراجعه كننده به سراي محله وليعصر تهران در سال 1398 بود كه بر اساس معيارهاي ورود 16 زوج به صورت دردسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه (هر گروه 8 زوج) جايگزين شدند. براي گروه آزمايش 8 جلسه 2 ساعتي فيلم درماني در 8 هفته برگزار شد. شركت كننده ها به وسيله پرسشنامه احساسات مثبت به همسر (PFQ) الري و همكاران (1983) و الگوهاي ارتباطي (CPQ)كرستيسن و سالاوي (1984) ارزيابي شدند. داده‏ﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آزمون ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻛﻮوارﻳﺎﻧﺲ چندمتغيره تحليل شدند. يافته ها نشان داد كه با كنترل اثر پيش آزمون تفاوت معناداري بين دو گروه در الگوهاي ارتباطي و ابراز احساسات مثبت به همسر در مرحله پس آزمون وجود دارد (0/05 P). از يافته‏هاي فوق مي‏توان نتيجه گرفت كه فيلم درماني بر بهبود الگوهاي ارتباطي و احساسات مثبت به همسر در زوجين داراي تعارضات زناشويي مؤثر است.