اثربخشي درمان هيجان مداربركابوس شبانه و بي ثباتي هيجاني افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي

هدف از پژوهش حاضر تعيين اثربخشي درمان هيجان مداربركابوس شبانه و بي‌ثباتي هيجاني افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي بود. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون_ پس آزمون و گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش كليه مبتلايان به اختلال شخصيت مرزي مراجعه كننده به يك كلينيك مغز و اعصاب و روان در يزد در سال 1401 بودند. از بين آنها 40 نفر از داوطلبين واجد شرايط، به شيوه نمونه گيري هدفمند بر اساس معيارهاي ورود و خروج پژوهش وارد مطالعه شدند و در ادامه افراد به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (20 نفر) و گواه (20 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايش 12 جلسه درمان هيجان مدار دريافت كردند در حالي كه گروه گواه در ليست انتظار ماندند. ابزارهاي پژوهش شامل مقياس شخصيت مرزيSTB  (جكسون وكلاريج،1991) پرسشنامه شاخص شدت كابوس و رؤياهاي آشفتهDDNSI (كراكوف و همكاران،2002) و پرسشنامه دشواري در تنظيم هيجانيDERS  (گراتز و روئمر، 2004) بودند. نتايج تحليل كواريانس چند متغيري نشان داد كه با كنترل اثر پيش ازمون بين دو گروه آزمايشي و گواه در متغيرهاي كابوس شبانه و بي ثباتي هيجاني در مرحله پس آزمون تفاوت معناداري مشاهده مي‌شود(P 0/001, F=53). بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، نتيجه گرفته‌مي‌شود درمان هيجان مدار بر بهبود كابوس شبانه و بي‌ثباتي هيجاني افراد مبتلا به اختلال شخصيت مرزي مؤثر است.