طراحي الگوي اهمال‌كاري زناشويي بر اساس كيفيت‌زندگي جنسي و درگيري‌زناشويي با ميانجي‌گري بهزيستي روان‌شناختي زنان متقاضي طلاق

هدف از انجام پژوهش حاضر، طراحي الگوي اهمال كاري زناشويي بر اساس كيفيت زندگي جنسي و درگيري زناشويي با ميانجي گري بهزيستي روان شناختي زنان متقاضي طلاق شهر اهواز بود. طرح پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي به روش تحليل مسير بود. جامعه­آماري پژوهش حاضر شامل كليه زنان متقاضي طلاق شهر اهواز بود كه در 6 ماه دوم سال 1400 به دادگاه هاي مربوط به طلاق و مراكز مددكاري وابسته به دادگستري اين شهر مراجعه كرده بودند. به اين منظور 250 نفر از افراد جامعه ي آماري به روش نمونه گيري هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه اهمال كاري زناشويي (MPQ) (قرباني‌ نژاد، ۱۳۹۱)، پرسشنامه درگيري زناشويي (MCQ) (ساماني، ۱۳۸۶)، پرسشنامه كيفيت زندگي جنسي زنان (SQOL-F) (سيموند و همكاران، ۲۰۰۵) و مقياس بهزيستي روان شناختي (PWBS) (ريف و كيز، 1995) استفاده شد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از روش آماري تحليل مسير استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه مدل از برازش مطلوبي برخوردار است. همچنين كيفيت زندگي جنسي، درگيري زناشويي و بهزيستي روان شناختي بر اهمال كاري زناشويي زنان متقاضي طلاق اثرمستقيم دارد (0/05 P). نتايج حاكي از اثر غيرمستقيم كيفيت زندگي جنسي و درگيري زناشويي بر اهمال كاري زناشويي با ميانجي گري بهزيستي روان شناختي زنان متقاضي طلاق بود (0/05 P). بنابراين توجه به كيفيت زندگي جنسي، درگيري زناشويي و بهزيستي روان شناختي در جهت كاهش اهمال كاري زناشويي زنان متقاضي طلاق از اهميت بالايي برخوردار است.