نقش نارسايي هيجاني در پيش‌بيني شكست عاطفي با ميانجي‌گري تفكرات غيرمنطقي دانشجويان

پژوهش حاضر با هدف تعيين نقش ميانجي تفكرات غيرمنطقي در رابطه نارسايي هيجاني و شكست عاطفي دانشجويان صورت گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع توصيفي- همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه دانشجويان دانشگاه زنجان در سال تحصيلي ۱۴۰۱-۱۴۰۰ تشكيل دادند كه از بين آنها تعداد ۳۵۲ نفر به روش نمونه‏‌گيري در دسترس انتخاب شدند. ابزارهاي اين پژوهش شامل پرسشنامه ضربه عشق راس (LTI) (۱۹۹۹)، مقياس نارسايي هيجاني تورنتو (TAS) (۱۹۹۴) و پرسشنامه باورهاي غيرمنطقي جونز IBQ-40) (۱۹۸۶) بود. داده‌ها با استفاده از مدل يابي معادلات ساختاري تحليل شدند. تحليل داده‌ها نشان دادند كه اثرمستقيم نارسايي هيجاني بر شكست عاطفي و تفكرات غيرمنقطي دانشجويان در سطح 0/01 معنادار است. به علاوه، اثرمستقيم تفكرات غيرمنطقي بر شكست عاطفي معنادار بود (0/01 P). همچنين نارسايي هيجاني از طريق تفكرات غيرمنطقي بر شكست عاطفي دانشجويان داراي اثر غيرمستقيم است. بر مبناي نتايج فوق، تفكرات غيرمنطقي دانشجويان در پيش بيني شكست عاطفي براساس نارسايي هيجاني از برازندگي مطلوبي برخوردار است.